Τα τελευταία χρόνια κράτος και κεφάλαιο µε αφορµή την κρίση εντείνουν την ολοµέτωπη επίθεση
στα καταπιεσµένα κοινωνικά στρώµατα. Σε αυτή τη συγκυρία προωθώντας την καραµέλα της
ανάπτυξης προσπαθούν να παραδώσουν στα χέρια ιδιωτών τον κάθε σπιθαµή γης στον ελλαδικό
χώρο. Ένα παράδειγµα αυτής της απόπειρας είναι και το ξεπούληµα του αεροδροµίου του
Ελληνικού.
Το πρώην αεροδρόµιο και η παραλία του Αγίου Κοσµά παραχωρούνται µε διαδικασίες fast track
και άνευ όρων στους επίδοξους επενδυτές. Συγκεκριµένα:
1. Έκταση 4.200 στρεµµάτων -από τα συνολικά 6.200- γίνεται στην κυριολεξία τσιµέντο. Εκεί
προβλέπονται χρήσεις αµιγούς και γενικής κατοικίας, τουρισµού-αναψυχής, επιχειρηµατικά
πάρκα, εµπορικά κέντρα, υποδοµές µεταφορών, καζίνο, γραφεία, τράπεζες, ουρανοξύστες κ.α.
2. Στη λοιπή έκταση των 2.000 στρεµµάτων προβλέπονται δρόµοι, τεχνικά έργα, κτίρια που θα
ανεγερθούν και θα καλύπτουν το 15% της έκτασης και τέλος -για να χρυσωθεί το χάπι-
χρήσεις πρασίνου, χώρων τουρισµού – αναψυχής, αθλητισµού, πολιτισµού, κοινωφελών
λειτουργιών, «πρότυπων αστικών υποδοµών».
3. Οι προβλεπόµενοι συντελεστές δόµησης ανά ζώνη κλιµακώνονται από 0,2 έως 2,2 και το
επιτρεπόµενο ποσοστό κάλυψης στο σύνολο των 6.200 στρεµµάτων είναι 40%.
4. Επιτρέπεται η κατασκευή υψηλών κτιρίων και εγκαταστάσεων που θα έχουν «φάτσα» πάνω
στις Λεωφόρους Βουλιαγµένης Ποσειδώνος ή θα βρίσκονται 100 µέτρα µέσα από τα όρια του
χώρου στις άλλες ζώνες.
5. Προβλέπονται προσχώσεις και κτίρια στην παραλία και η παραχώρηση του δικαιώµατος
χρήσης του αιγιαλού, της παραλίας, του συνεχόµενου ή παρακείµενου θαλασσίου χώρου και
του πυθµένα στους κερδοσκόπους.
Για να προχωρήσουν απρόσκοπτα όλα τα παραπάνω καθιερώνονται ειδικές διαδικασίες για την
έκδοση αδειών, τις κατεδαφίσεις και την άµεση ανάκληση των παραχωρήσεων σε δηµόσιους και
κοινωνικούς φορείς (πολιτιστικό κέντρο, ένωση Ποντίων, σύλλογος Κρητών, κοινωνικό ιατρείο,
αθλητικές εγκαταστάσεις, «ΕΡΜΗΣ» (Σωµατείο Γονέων Κηδεµόνων και φίλων Αµεα) κ.ά.) και την
αποβολή τους από το χώρο.
Με άλλα λόγια, µεθοδεύεται απροκάλυπτα το χτίσιµο µιας πόλης µέσα στην πόλη που θα οδηγήσει
στην εµπορευµατοποίηση κάθε είδους δραστηριότητας και στην ιδιωτικοποίηση των εν δυνάµει
ελεύθερων χώρων (συνεπώς και στον αποκλεισµό της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτούς) µε
απώτερο σκοπό τον άµεσο πλουτισµό µιας µερίδας κεφαλαιοκρατών. Η προσφορά θέσεων
εργασίας που ευαγγελίζονται (όπως κάνουν σε κάθε µεγάλο επενδυτικό έργο) δεν διασφαλίζει ούτε
τους ευνοϊκούς όρους ούτε τις υγιείς συνθήκες εργασίας. Στο νεοαποικιακό καθεστώς εργασιακής
οµηρίας που επιβάλλουν διεθνή και ντόπια αφεντικά, µε τις νέες νοµοθετήσεις στα εργασιακά, τις
απολύσεις, το κούρεµα µισθών, τη µαζική και ολοένα αυξανόµενη ανεργία, είναι δεδοµένο ότι η
κυριαρχία επιδιώκει για τα επόµενα χρόνια η ζυγαριά να συνεχίσει να γέρνει όλο και περισσότερο
προς το µέρος της. Ας µην ξεχνάµε το παράδειγµα ενός παρόµοιου “µεγαλόπνοου” σχεδίου:
Τα ολυµπιακά έργα κατασκευάστηκαν από ανασφάλιστους εργάτες, µε πλήθος εργατικών
ατυχηµάτων, που σε κάποιες περιπτώσεις οδήγησαν ακόµα και στην απώλεια ανθρώπινων ζωών,
ενώ σε άλλες που προκάλεσαν σωµατικές βλάβες, µόνιµες ή µη, το καθεστώς µαύρης εργασίας
γλίτωσε τους εργοδότες, µεταξύ αυτών και το ελληνικό κράτος, από την υποχρέωση καταβολής
οποιασδήποτε αποζηµίωσης. Ο κατά τ’ άλλα “εθνικός” στόχος του 2004 είχε ξεκάθαρους εγχώριους
νικητές τους τραπεζίτες, τις κατασκευαστικές εταιρείες και τους πολιτικούς, και ξεκάθαρους
εγχώριους χαµένους όλους εµάς.
Να σηµειώσουµε ότι ακόµα και µετά την ολοκλήρωση έργων ιδιωτικών συµφερόντων (χωρίς εδώ
να προσπαθούµε να απενοχοποιήσουµε τα κρατικά έργα µε τις υπερκοστολογήσεις, τις µίζες, αλλά
και τις αναθέσεις τους σε ιδιωτικές εταιρείες) η κερδοφόρα οµαλή λειτουργία τους εξασφαλίζεται
µε αδίστακτους εκβιασµούς από τη µεριά της εργοδοσίας, αλλά και µε την πρόσληψη ευέλικτου
εργατικού δυναµικού είτε πρόκειται για µετανάστες είτε για ντόπιους εργαζόµενους. ∆ύο
παραδείγµατα είναι το προσωπικό των ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων που συµπληρώνουν τα
γήπεδα γκόλφ στην Πύλο*
και το εξευτελιστικό µεροκάµατο που παίρνουν, καθώς και το άθλιο
εργασιακό καθεστώς στο καζίνο της Πάρνηθας.
Σαν να µην έφτανε αυτό, έρχονται και τα προγράµµατα «κοινωφελούς» εργασίας του ΟΑΕ∆ να
προστεθούν στο νέο εργασιακό καθεστώς βαρβαρότητας. Τα προγράµµατα αυτά δεν είναι τίποτα
άλλο παρά ενοικίαση των χιλιάδων ανέργων, γνωστοί και ως «ωφελούµενοι», σε δηµόσιο και
ιδιωτικό τοµέα. Με λίγα λόγια χαµηλά αµειβόµενη εργασία, χωρίς καθόλου δικαιώµατα. Ο
σταθερός µισθός και τα επιδόµατα ανεργίας, αντικαθίστανται από τα «επιδόµατα εργασίας» που
δίνονται(πολλές φορές και όχι) σε δόσεις στους «ωφελούµενους». Μήπως θα ναι αυτοί που θα
δουλέψουν στις νέες θέσεις εργασίας που εγγυάται το «αναπτυξιακό» σχέδιο για το αεροδρόµιο;
Εκτός των άλλων, στα περισσότερα µεγάλα έργα δεν διευκρινίζεται αν ο ανακοινωµένος αριθµός
νέων θέσεων εργασίας αναφέρεται στη διάρκεια κατασκευής του έργου ή στη λειτουργία µετά την
αποπεράτωσή του. Επίσης, όπως έχουµε δει πολλές φορές, το τελικό αποτέλεσµα αποµυθοποιεί τα
µεγάλα λόγια περί ανάπτυξης και «ευηµερίας» του πολίτη. Άλλωστε ποιος έχει την εντύπωση ότι
θα βγει κάτι καλό από ένα έργο που σχεδιάζεται για εµάς χωρίς εµάς, χωρίς καµία συµµετοχή της
κοινωνίας στους σχεδιασµούς που γίνονται; Παράλληλα, θεωρούµε ότι αυτό το έργο θα ανοίξει το
δρόµο για την τσιµεντοποίηση του Υµηττού και την περαιτέρω επέκταση του Κέντρου Υψηλής
Τάσης (ΚΥΤ) της ∆ΕΗ, καταστρέφοντας έτσι ό,τι έχει αποµείνει από τους εµπρησµούς όλων αυτών
των χρόνων (που για εµάς σίγουρα δεν είναι τυχαίοι) και υποβαθµίζοντας ακόµα περισσότερο τη
ζωή των κατοίκων.
Ας µην είµαστε αφελείς. Βλέπουµε σε ποιο σηµείο µας έχει φέρει η ανάπτυξη του καπιταλισµού
στο όνοµα του “κοινού καλού”. Ο πραγµατικός στόχος αυτής της ανάπτυξης είναι η συσσώρευση
του κέρδους στα χέρια των λίγων µέσω της παραγόµενης υπεραξίας από το σύνολο των
εργαζόµενων ανθρώπων. Το µόνο πράγµα που µπορούµε να πούµε µε σιγουριά είναι ότι δεν
αναθέτουµε τη ζωή µας σε κανέναν φιλόδοξο επενδυτή, είτε ιδιωτικό, είτε κρατικό, είτε έχει
µεγάλη επιχειρηµατική δραστηριότητα, είτε µικρή και ότι είµαστε ενάντιοι σε κάθε µορφή
εκµετάλλευσης «από τα πάνω» του Αεροδροµίου και οποιουδήποτε άλλου εν δυνάµει ελεύθερου
χώρου . Ο χώρος πρέπει να αξιοποιηθεί προς όφελος της κοινωνίας, χωρίς διαµεσολαβητές, µέσα
από αυτοοργανωµένα εγχειρήµατα και συνελεύσεις. Έτσι, θα συµµετέχουν και θα αποφασίζουν
όλοι και όλες ισότιµα, µε όρους αντιεµπορευµατικούς, µακριά από λογικές ανάθεσης και
αντιπροσώπευσης.
ΑΝ ∆ΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
——————–
*Μιλάµε για την ξενοδοχειακή µονάδα Costa Navarino. Μια επένδυση που αλλοίωσε το φυσικό τοπίο και επέφερε
σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
