Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
18 Σεπτέμβρη 2014, ένας χρόνος μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ημέρα μνήμης και αγώνα. Ημέρα ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Το κλίμα των προηγούμενων ημερών έδειχνε τις επιθετικές διαθέσεις του κράτους και των κατασταλτικών του δυνάμ εων, με φήμες περί τρομοκρατικού χτυπήματος που περίμενε η αντιτρομοκρατική και την έντονη καταστολή σε πορείες γειτονιάς όπως η αντιφασιστική διαδήλωση στο Βύρωνα για την προπαγάνδιση της πορείας στο Κερατσίνι. Χιλιάδες κόσμου αποφάσισαν να διαδηλώσουν και να γεμίσουν τους δρόμους της γειτονιάς του Κερατσινίου ανταποκρινόμενοι στα δεκάδες αντιφασιστικά καλέσματα, παρά την τρομοκρατία από την πλευρά του κράτους. Τρομοκρατία που διέπει κάθε υφή της καθημερινής πραγματικότητας.
Την ημέρα εκείνη, το κράτος έδειξε τις προθέσεις του από νωρίς και όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιώνταςτην στρατηγική της διάσπασης, χώρισε με χρήση χημικών την πορεία στα τρία για να μπορεί να την ελέγξει. Στη συνέχεια, ομάδες ΜΑΤ και Δέλτα περικύκλωσαν συγκεκριμένα μπλοκ τα οποία είχαν κατέβει στο δρόμο οργανωμένα, με περιφρούρηση (όχι με μπαλόνια), ενώ προκαλούσαν και έβριζαν τους διαδηλωτές. Ανά διαστήματα εφορμούσαν από τα γύρω στενά ‘οπου και επιτέθηκαν με βιαιότητα, ξυλοκοπώντας και τελικά συλλαμβάνοντας πολλούς διαδηλωτές. Χαρακτηριστικό των εντολών και της λύσσας των δυνάμεων της τάξης, ήταν ότι οι Δελτάδες σε μία από τις επιθέσεις τους πάτησαν με τα μηχανάκια τους μία κοπέλα και δεν σταμάτησαν καν να την βοηθήσουν, γεγονός που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Ο απολογισμός της προσπάθειας του κράτους για τη τήρηση της τάξης και της ασφάλειας περιελάμβανε 101 προσαγωγές, 64 από τις οποίες έγιναν συλλήψεις με ανυπόστατες κατηγορίες.
Τα Μ.Μ.Ε. όπως ήταν αναμενόμενο, αφού λασπολόγησαν, δεν μπόρεσαν με κανέναν τρόπο να δικαιολογήσουν τις αναίτιες συλλήψεις των διαδηλωτών και έτσι αποσιώπησαν το γεγονός. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από τα φερέφωνα του κράτους αφού χρόνια τώρα μας έχουν συνηθίσει στις ίδιες τακτικές. Το μόνο που έκαναν, έπειτα από τις υποδείξεις της αστυνομίας, ήταν να συνδέσουν τις υλικές ζημιές από ένα σημείο της πορείας, με τις συλλήψεις οι οποίες έγιναν σε άλλο τόπο και χρόνο με σκοπό να δικαιολογήσουν την καταστολή.
Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μας φοβίζουν. Για μας ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι συμφιλιωτική γιορτή με μπαλόνια αλλά αγώνας ενάντια σε κράτος, αφεντικά και φασίστες και για αυτό δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα απ’ την αντίδραση του κράτους όταν πολεμάμε κάποιον συνεργάτη του. Κάθε κατασταλτική μεθόδευση του κράτους θα βρίσκει απέναντι της την όλο και πιο δυναμική πολύπλευρη αλληλεγγύη όλων αυτών που αγωνίζονται ενάντια στο σάπιο αυτό κόσμο.