Από τη στιγμή που η γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα απαντήθηκε μαζικά την περασμένη Κυριακή, 12/2, με τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, η εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί, αυτό της όξυνσης της καταστολής, για να αποσβέσει την κοινωνική οργή.

Την Κυριακή το πρωί δεκάδες αγωνιστές απήχθησαν από το κράτος τρομοκράτη, μερικοί ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους. Τέσσερις διαδηλωτές στην Αθήνα, υπερασπιστές του δικαιώματος για ζωή, κι όχι επιβίωση, προφυλακίστηκαν. Κάποιοι άλλοι διώχθηκαν 3 μέρες μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, ξεπουλημένοι πολιτικοί, συνεργάτες των τροϊκανών εγείρουν θέματα στα κανάλια για τη λειτουργία και ύπαρξη του Indymedia.

Με ανακοίνωσή της το μεσημέρι της Παρασκευής, 17/2, η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου αναγγέλλει διακοπές ηλεκτροδότησης σε κτήρια για «λόγους συντήρησης»! Βρήκαν έτσι τον τρόπο να φιμώσουν το athens.indymedia.org, κόβοντάς του το ρεύμα. Δεν είναι μακριά, άλλωστε, οι ηλεκτρονικές επιθέσεις στον σέρβερ την περασμένη Κυριακή, 12/2, κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα.

Η ανακοίνωση αυτή βρομάει από χιλιόμετρα κρατική καταστολή, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλουχία των γεγονότων και των πιέσεων της βδομάδας που διανύσαμε με τη σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος. Βρομάει εν όψει νέας κινητοποίησης κοινωνικών κομματιών την Κυριακή, 19/2, τη στιγμή που το Athens IMC είναι ένα από τα κομβικά και ελάχιστα σημεία όπου τα γεγονότα επικοινωνούνται από τους συμμετέχοντες χωρίς τη διαμεσολάβηση και τη διαστρέβλωση των υποτακτικών ΜΜΕ. Θα μας βρουν όμως μπροστά τους…

ΥΓ. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, τις προηγούμενες αποτυχημένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους σε συντονισμό με τους φασίστες, ακόμα και τότε που δεν συνεργάζονταν επίσημα και τύποις κρατούσαν κάποιες αποστάσεις.

Το Σεπτέμβρη του 2011, σε μια εποχή αναδίπλωσης και ανασυγκρότησης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, σε μια συγκυρία όπου κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται ολομέτωπα στα εργασιακά αλλά και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, που η οικονομική εξαθλίωση των εκμεταλλευόμενων γενικεύεται και η καταστολή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων εντείνεται, έχοντας εντοπίσει κοινές αρνήσεις και κοινές επιθυμίες, και κυρίως με την ανάγκη για συλλογικοποίηση των αγώνων μας να είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ, σύντροφοι και συντρόφισσες από τις γειτονιές της Γλυφάδας, της Αργυρούπολης και του Ελληνικού δημιουργήσαμε την αναρχική συλλογικότητα «Ναμούς».

Λειτουργώντας όχι ευκαιριακά, αλλά θεωρώντας τον αγώνα συνεχή και πολυεπίπεδο, στόχο έχουμε να αναπτύσσουμε και να οξύνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο τόσο στις γειτονιές που κινούμαστε και ζούμε, όσο και σε κεντρικό επίπεδο, μέσα από τη διάδοση του αναρχικού λόγου και σκέψης, τη ρήξη με τις πολιτικές λογικές που αναπαράγουν την υποταγή, την εκμετάλλευση και την εξουσία, και την πραγμάτωση πολύμορφων παρεμβάσεων και δράσεων, με σκοπό την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Χωρίς να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι κοινές μας αναγκαιότητες είναι απαραίτητη συνθήκη στην οργάνωσή μας για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου και στον αγώνα μας για την αναρχία, θεωρούμε ότι δεν είναι ικανή από μόνη της. Η συνείδηση, «Ναμούς», είναι η γνώση της θέσης μας μέσα στην κοινωνία, του κοινωνικού μας ρόλου, η γνώση ότι εμείς οι εκμεταλλευόμενοι είμαστε πιο ισχυροί από τους εκμεταλλευτές μας, ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά, ενώ τα αφεντικά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.

Ενάντιοι σε λογικές ανάθεσης, διαμεσολάβησης και σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό και ρόλο, ο τρόπος που οργανωνόμαστε και λειτουργούμε βασίζεται στα αξιακά της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και των οριζόντιων δομών, σε πλήρη σύμπνοια με τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.

με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ “Οργισμένος Δεκέμβρης”

από την Κινηματογραφική Λέσχη Ελληνικού-Αργυρούπολης

     Ο Δεκέμβρης ήταν μία σειρά γεγονότων ταξικής εκδίκησης και προλεταριακής βίας, ένα ακόμα επεισόδιο που συμπληρώνει τις εξεγέρσεις που τις τελευταίες δεκαετίες σαρώνουν τον καπιταλιστικό κόσμο και σηματοδοτούν την αναγεννημένη αντίσταση των σκλάβων ενάντια στον ολοκληρωτισμό των εμπορευμάτων.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν υπήρξε απλά ένα νεολαιίστικο κίνημα ούτε ένα λαικό ξέσπασμα, όπως το παρουσιάζουν διάφοροι επιτήδειοι. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν πρόβαλε αιτήματα. Δεν ζητούσε τίποτα. Αντίθετα, τα ήθελε όλα. Ήταν η ρωγμή όπου το σύνολο των ανθρώπων που δεν έχουν καμία εξουσία στη διαχείριση της ζωής τους συγκροτούνται ως τάξη και εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στην θεαματική-εμπορευματική κοινωνία.

Άνεργοι, επισφαλείς, ριζοσπαστικές μειοψηφίες, εργάτες, μαθητές, φοιτητές που προορίζονται να στελεχώσουν τη μία ή την άλλη βαθμίδα της μισθωτής εργασίας, πρόσφυγες και αλλοδαποί δεύτερης γενιάς που βιώνουν καθημερινά την καταπίεση συγκρότησαν την κοινότητα των εξεγερμένων του Δεκέμβρη και στράφηκαν ενάντια στην υπάρχουσα εξουσιαστική και ταξικά διαβαθμισμένη κοινωνία.

Όπως προαναφέρθηκε, ο Δεκέμβρης δεν έθεσε συγκεκριμένα αιτήματα ή διεκδικήσεις. Κάθε προσπάθεια εκ των υστέρων να πειστούμε για το αντίθετο είναι ξεκάθαρη διαστρέβλωση της ιστορίας. Τα υποκείμενα που βρέθηκαν στους δρόμους της εξέγερσης ένιωσαν ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μόνιμη κρίση και ότι δεν διαθέτει περιθώρια μεταρρύθμισης. Και επειδή ο Δεκέμβρης δεν είχε αιτήματα, δεν είχε και αρχηγούς ή αντιπροσώπους που θα αναλάμβαναν να διαπραγματευθούν αυτά τα αιτήματα. Τα Δεκεμβριανά επικύρωσαν την υπάρχουσα πολιτική κρίση ως κρίση πολιτικής, δηλαδή ως κρίση της διαμεσολάβησης. Οι εξεγερμένοι δεν επιδέχτηκαν αντιπροσώπους διότι είχαν ήδη απορρίψει έμπρακτα την ύπαρξη οποιασδήποτε διαχωρισμένης κοινωνίας.

Είναι απεγνωσμένη η προσπάθεια να υποκατασταθεί η εξεγερσιακή πραγματικότητα που ζήσαμε ενάντια στο θέαμα με το θέαμα μιας δήθεν ειρηνικής εξέγερσης της νεολαίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών συμμετείχε ενεργά ή υποστήριζε την καταστροφή όλων εκείνων που καταστρέφουν ή δεσμεύουν καθημερινά τη ζωή μας.

Για εμάς που υπήρξαμε ενεργό κομμάτι του Δεκέμβρη οι ακαδημαικοί που περιφέρονται επικαλούμενοι την επαγγελματική τους ιδιότητα δεν είναι αρμόδιοι να μιλήσουν για τα γεγονότα που έλαβαν τότε χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Το ίδιο ισχύει και για όσους φτιάχνουν ντοκιμαντέρ που περιφέρουν σε φεστιβάλ και τα καταγράφουν ως άλλη μια στιγμή της κινηματογραφικής τους καριέρας.

Τέλος, ο Δεκέμβρης δεν πρέπει να γίνεται κατανοητός ως μέρος μιας δήθεν αιώνιας, ανιστορικής εξέγερσης των νέων που εκδηλώνεται σε κάθε γενιά με τη μορφή φυσικού φαινομένου και υποχωρεί όταν οι νέοι εντάσσονται στην παραγωγική διαδικασία όπως βεβαιώνει η κυρίαρχη σκέψη. Οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί διαχειριστές αυτού του κόσμου δεν μπορούν ούτε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα κύματα των εξεγέρσεων που θα επανέρχονται ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση.

Αναρχική Συλλογικότητα από

Άνω Γλυφάδα, Ελληνικό

και Αργυρούπολη

     Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε θεωρώντας δεδομένες τις παρελάσεις στις εθνικές γιορτές… ΟΜΩΣ… Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτό το εθνικιστικό παραλήρημα δεν ευδοκιμούσε ανέκαθεν. Οι επιδείξεις μιλιταρισμού και εθνικισμού προήλθαν από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ και την εκφασισμένη κοινωνία του Μουσολίνι και φυτεύτηκαν στην Ελλάδα από τη δικτατορία του Μεταξά, ενώ καθιερώθηκαν και από άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα (Βόρεια Κορέα, Σοβιετική Ένωση, Κούβα) για τη διαμόρφωση φρονήματος και την πειθαρχία των μαθητών.

     Οι παρελάσεις κινούνται πάντα στη λογική της συμπαγούς και ομοιόμορφης εμφάνισης (στολή, βηματισμός, ευθυγράμμιση) και στην επιδίωξη συγχώνευσης της ατομικότητας, καλλιεργώντας παράλληλα διακρίσεις όπως, για παράδειγμα, αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω, ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω και κυρίως άξιοι/ες μπροστά και οι πληβείοι πίσω. Μάλιστα, μόνο η «επίλεκτη» εξάδα πηγαίνει συνήθως στη δοξολογία και παρελαύνει πάντα μπροστά, διαχωρισμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό «όχλο».

      Το σχολείο με τη σειρά του δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας απέναντι στους μαθητές, προκειμένου να παραστούν στην παρέλαση, καθώς οι περισσότεροι αγνοούν ότι η συμμετοχή τους είναι προαιρετική και όχι υποχρεωτική. Έτσι, είτε τους δίνεται η υπόσχεση ότι θα σβηστούν οι απουσίες τους, αν λάβουν μέρος, είτε εκβιάζονται με το ότι αν δεν παρελάσουν, θα τιμωρηθούν με νέες απουσίες. Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις οι σχολικοί φορείς φτάνουν και στην απειλή της αποβολής. Αυτό σίγουρα καταδεικνύει ότι το σχολείο λειτούργει και ως μέσο διατήρησης φασιστικών μεθόδων και πρακτικών, αντί να επικεντρώνεται στην επίλυση ουσιαστικών προβλημάτων των μαθητών, όπως, π.χ., η έλλειψη καθηγητών και βιβλίων.

     Εμείς, ως αναρχικοί, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στην αντίπερα όχθη αυτού του εθνικιστικού παραλόγου που προστατεύει έναν θεσμό, ο όποιος καλλιεργεί το μίσος και τον πόλεμο ενάντια στον συνάνθρωπο με εθνικά και φυλετικά κριτήρια.

 ΔΕΝ ΤΙΜΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ

Ο ξεσηκωμός κατά του Μνημονίου με τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις στις πλατείες και στις απεργίες τρομάζει την αστική τάξη και την κυβέρνηση που στόχο έχει να εκτονώσει την οργή του κόσμου και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Γι’ αυτό παίζει το χαρτί του ρατσισμού και της διάσπασης των ανθρώπων σε ντόπιους και μετανάστες με κάθε μέσο και με τους μπάτσους να καλύπτουν τα πογκρόμ της συμμορίας της χρυσής αυγής και άλλων φασιστοειδών. Δεδομένου ότι οι φασίστες είναι πλέον και στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, ο χρόνος των ανέξοδων συζητήσεων γενικά και αόριστα περί φασισμού έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι καιροί απαιτούν την ανάπτυξη επαναστατικών στρατηγικών για το καθολικό τσάκισμά τους. Η εμφάνιση των ναζιστών στις γειτονιές με τις δολοφονικές επιθέσεις κατά εργατών μεταναστών και αγωνιστών συντρόφων (γκαζάκια σε καταστήματα μικροϊδιοκτητών μεταναστών, ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα εναντίον τους, καθώς και άσκηση τρομοκρατίας σε ντόπιους αλληλέγγυους των μεταναστών) επιδιώκει να σπείρει τον τρόμο. Είναι η ίδια τακτική που χρησιμοποιούσαν και οι ομογάλακτοί τους στη Γερμανία του Χίτλερ στο Μεσοπόλεμο, αλλά και οι συνταγματάρχες στην Ελλάδα της Κατοχής και στην περίοδο της χούντας. Αυτοί που με άλλα λόγια στήριξαν τα βασανιστήρια της χούντας, την καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τώρα υπονομεύουν κάθε κοινωνικό και εργασιακό δικαίωμα. Πρόκειται φυσικά για το απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής του Μνημονίου που ακολουθεί το ελληνικό κράτος ενάντια στους μετανάστες εργάτες. Με αυτό τον τρόπο νιώθουν τη σιγουριά τα πολιτικά αφεντικά των παρακρατικών, ότι τους κρατάνε σε απόλυτη κοινωνική και πολιτική ομηρία. Οι μετανάστες που πρόσφεραν στο «θαύμα» της Ολυμπιάδας και της ένταξης στην ΟΝΕ με εξοντωτικούς ρυθμούς δουλειάς, και οι εργοδότες τους «αντάμειψαν» με άφθονα εργατικά ατυχήματα, τώρα «γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι» και κατηγορούνται για την άνοδο της ανεργίας. Οι μετανάστες βρέθηκαν ξανά και ξανά στις πανεργατικές απεργίες, ενώ οι Αφγανοί και οι Ιρανοί πρόσφυγες με τη συμπαράσταση όλων, όπως και οι 300 απεργοί πείνας της Υπατίας, έδωσαν και δίνουν το παρών στους κοινωνικούς αγώνες. Ή είσαι μέρος του προβλήματος ή μέρος της λύσης του ή απλά το τοπίο. Οι αθηναϊκές Νύχτες των Κρυστάλλων επιβάλλουν να αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά το φαινόμενο της έξαρσης του ναζισμού στον Ελλαδικό χώρο.

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ/-ΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ

 Είμαι Έλληνας

      Στα χρόνια που ακολούθησαν την Επανάσταση του 1821 καλλιεργήθηκε επίμονα η ιδέα από τους ιστορικούς και πνευματικούς ηγέτες της αστικής τάξης, πως η σημερινή νεοελληνική εθνότητα αποτελεί τη συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας και ακόμα πως και το Βυζαντινό κράτος ήταν απόλυτα ελληνικό. Ψέμματα. Η ιδέα αυτή προωθήθηκε για τη συγκρότηση ενός ισχυρού κράτους και την τόνωση του πατριωτικού αισθήματος. Πρώτον, στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ούτε ελληνικό κράτος ούτε ελληνικό έθνος. Αντίθετα, υπήρχαν μικρά κράτη (πόλεις-κράτη), ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, που πολλές φορές αλληλοσυγκρούονταν εξαιτίας συμφερόντων. Δεύτερον, η «ελληνική εθνότητα» δεν έμεινε καθαρόαιμη στο διάβα των αιώνων. Ήρθε σ’ επαφή με πολλούς άλλους λαούς στη Μεσόγειο και την Ανατολή και πολλοί δούλοι, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο απελευθερώθηκαν και απέκτησαν πολιτικά δικαιώματα, προέρχονταν κυρίως από ανατολικές περιοχές.

Η έξαρση του πατριωτισμού διευκολύνει, σε περιόδους κοινωνικού αναβρασμού, όπως σήμερα, τον αποπροσανατολισμό των καταπιεσμένων από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων. Η άρχουσα τάξη (εφοπλιστές, κομματάρχες, εκκλησία, ΜΜΕ) και τα τσιράκια τους (μπάτσοι, μαφιόζοι, φασίστες), χρησιμοποιώντας εθνικιστικούς διθυράμβους και καλώντας όλους εμάς σε εθνική ενότητα, προσπαθούν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και να τη γλιτώσουν οι ίδιοι με ελαφρά πηδηματάκια. Το εθνικό ιδεώδες συντελεί στην ομαλή λειτουργία του κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος, γι’ αυτό το λόγο καλλιεργείται και στις σχολικές αίθουσες.

      Κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι περνάνε τα σύνορα και έρχονται στη χώρα μας για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μην κοροϊδευόμαστε. Κανένας δεν θα άφηνε το έδαφος που γεννήθηκε, το σπίτι, την οικογένεια του, αν δεν υπήρχε σοβαρός λόγος. Και οι αιτίες της μετανάστευσης συνοψίζονται στους πολέμους που διεξάγονται από ξένες υπερδυνάμεις στις χώρες τους για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών και άλλων σημαντικών πόρων, στην εκμετάλλευση που υφίστανται στην καθημερινότητα τους, και στην κοινωνικοπολιτική αστάθεια που χαρακτηρίζει πολλές από αυτές τις χώρες. Στους πολέμους αυτούς συνδράμει και το ελληνικό κράτος με τη συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ και με την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων που πνίγουν στο αίμα ακόμα και άμαχο πληθυσμό. Επιπλέον, οι άνθρωποι που έρχονται στην Ελλάδα και τους βαφτίζουμε «λαθρομετανάστες» δεν έχουν πάντα ως προορισμό τη χώρα μας. Πολλοί από αυτούς θέλουν να μετακινηθούν σε άλλες χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης. Η επιθυμία τους αυτή εμποδίζεται −εκτός από τις σφαίρες των συνοριοφυλάκων, τους πνιγμούς στο Αιγαίο, τη FRONTEX, τα ρατσιστικά πογκρόμ των μπάτσων, τα μαχαίρια των φασιστών, κτλ− από την περιβόητη συνθήκη Σένγκεν που υποχρεώνει με ιδιαίτερη αυστηρότητα τους ανθρώπους αυτούς να εγκλωβίζονται εδώ. Και για να μιλήσουμε και για τα “δικά μας”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία (1922) και τον ρατσισμό που δέχτηκαν από τους ντόπιους, όταν έφτασαν εδώ (π.χ. Πόντιοι του Ελληνικού), καθώς επίσης και τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία (αυξημένη μετανάστευση Ελλήνων στη Γερμανία παρατηρήθηκε ειδικά στα χρόνια της Χούντας) και σε άλλες χώρες.

      Αναφερόμενοι όμως στους μετανάστες δε σημαίνει ότι τους αντιμετωπίζουμε όλους με τον ίδιο τρόπο. Για εμάς διαφέρει ο μετανάστης που προσπαθεί να βγάλει ένα μεροκάματο για να ζήσει αυτός και η οικογένεια του από εκείνον που εκτελεί χρέη πρεζέμπορα ή νταβατζή. Ο πρώτος αποτελεί καταπιεσμένο, ενώ ο δεύτερος λειτουργεί ως αδίστακτος εκμεταλλευτής. Είναι άλλο ο μετανάστης που κλέβει για να επιβιώσει και άλλο ο μετανάστης που ήρθε εδώ, κέρδισε του κόσμου τα λεφτά και πέρασε στην κλίκα των αφεντικών και των κεφαλαιοκρατών. Εκτιμούμε τον μετανάστη που θυμάται πώς ήταν όταν πάτησε το πόδι του στη χώρα που μπήκε και ο οποίος συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, σε αντίθεση με αυτόν που βολεύτηκε με τα χρόνια και μετατράπηκε σε φιλήσυχο νοικοκυραίο της μικρομεσαίας τάξης, που πλέον καταριέται τους σημερινούς μετανάστες.

       Τέλος, θεωρούμε ότι το πιο αξιοπρεπές που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να αγωνιστεί στο χωρο που έτυχε να γεννηθεί ή επέλεξε να ζει τις όποιες δυσκολίες και κοινωνικές αδικίες τον περιβάλλουν, παρά να επιλέξει το δρόμο της φυγής. Έτσι και αλλιώς η εξουσία των κρατών δεν γνωρίζει σύνορα. Αυτό σαν απλή παρατήρηση, καθώς δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που οδηγούν κάθε άνθρωπο να μεταναστεύσει και φυσικά δεν θα γίνουμε εμείς κριτές της επιλογής αυτής του καθένα.

Ξεκαθαρίζοντας τη θέση μας

      Στεκόμαστε αντίθετοι σε ρατσιστικά και φασιστικά ιδεώδη. Και αυτό το υπερασπιζόμαστε και το στηρίζουμε όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, πραγματοποιώντας αντιφασιστικές δράσεις, αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους αδερφούς μας από κάθε γωνιά του πλανήτη, προωθώντας την αυτοοργάνωση του αγώνα τους, κυνηγώντας και εκμηδενίζοντας φασιστικές πρακτικές και νοοτροπίες. Στη γειτονιά, στους χώρους εργασίας, στο σχολείο, στο δρόμο…

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ
ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΠΟ ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ,

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ