Εδώ και δυο βδομάδες οι δυνάμεις καταστολής έχουν εξαπολύσει ένα πογκρόμ εισβολών σε σπίτια συντρόφων/ισσών αναρχικών. Χρησιμοποιώντας γελοία προσχήματα –κατάδηλα ανυπόστατες καταγγελίες ανύπαρκτων «ανώνυμων» ρουφιάνων για «ύπαρξη όπλων και μολότωφ» – το κράτος ευαγγελίζεται ότι αποσκοπεί στον εντοπισμό του Χριστόδουλου Ξηρού, που πρόσφατα απέδρασε.
Τα τελευταία αυτά γεγονότα δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, και δεν μπορούν να θεωρηθούν ξέχωρα από την καταστολή που δέχεται σήμερα το σύνολο της κοινωνίας από τα διεθνή και ντόπια αφεντικά. Κράτος και κεφάλαιο, μέσα από το πρόσχημα της κρίσης, έχουν οδηγήσει μεγάλα κομμάτια εργαζομένων είτε στην μαζική ανεργία είτε στην αυτοκτονία, με τους εναπομείναντες να είναι παγιδευμένοι σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όμηροι των αφεντικών τους. Έχουν αφήσει χιλιάδες χωρίς σπίτια, φυλακίζουν και δολοφονούν μετανάστες σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ισοπεδώνουν κοινωνικές ανάγκες, όπως η υγεία και η παιδεία προς όφελός τους. Οι επικείμενοι πλειστηριασμοί, οι φυλακίσεις και οι διώξεις αγωνιστών οι δολοφονίες μεταναστών στο Φαρμακονήσι από λιμενόμπατσους και οι εισβολές σε σπίτια αναρχικών δεν αποτελούν παρά μια πτυχή του κράτους ολοκληρωτισμού.
Τέτοιες κινήσεις από την πλευρά του κράτους, όπως και άλλες παρόμοιες στο παρελθόν, αποσκοπούν προφανώς στην καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας μέσα από τον εκφοβισμό των πιο μαχητικών και κλιμακώνοντας προς τα υπόλοιπα. Όπως και στο παρελθόν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ατσαλώσουν την θέλησή μας για ελευθερία και να θρέψουν το μίσος μας για τους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Ίσως να αποσκοπούν στο να εξασφαλίσουν παράσημα και περγαμηνές για το υπουργείο προστασίας του πολίτη πουλώντας δόσεις «ασφάλειας» στους εξαθλιωμένους ενόψει δημοτικών εκλογών/ευρωεκλογών.
Οι εκμεταλλευόμενοι δεν κινδυνεύουν από τους αναρχικούς αγωνιστές, αλλά από τους μπάτσους, τους δικαστικούς, τους εφοριακούς, τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους ελεγκτές, τους κομματικούς χαφιέδες, το λογαριασμό της Δ.Ε.Η., την ανύπαρκτη δωρεάν ιατρική περίθαλψη και η λίστα είναι ατελείωτη…
Ακόμα και αν αυτό το μπαράζ εισβολών δεν έχει φτάσει στις δικές μας γειτονιές δεν θα μείνουμε θεατές σε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Σε όποιο σπίτι μπαίνουν θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Αν αυτοί προσπαθούν να πατήσουν στα συντηρητικά αντανακλαστικά και στην ρουφιανιά, θα συναντήσουν ως ανάχωμα την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.