Όσοι δεν μοιράζονται τον αγώνα για τη νίκη,

θα μοιραστούν σίγουρα την ήττα!

Οι απολυμένοι της ACS Αλίμου, Γλυφάδας θα νικήσουν

Στις αρχές Αυγούστου και χωρίς καμιά προειδοποίηση η ACS Αλίμου(Αφοι Σακκά Ο.Ε) κλείνει νύχτα πετώντας τους εργαζόμενους στο δρόμο.  Στις αρχές Σεπτέμβρη το ίδιο συμβαίνει και στην ACS Γλυφάδας  (Μπαχούμας Γ. Χατζησπύρος Ν. & Σια Ο.Ε) ενώ ταυτόχρονα το πελατολόγιο καθώς και το σύνολο των εργασιών μεταφέρονται στο νέο κατάστημα της ACS Αργυρούπολης (Παναγιώτης Γ. Λάζαρης & ΣΙΑ Ε.Ε.). Η ACS κρυπτόμενη πίσω από την επωνυμία Αφοί Σακκά Ο.Ε. και Μπαχούμας Γ. Χατζησπύρος Ν. & Σια Ο.Ε απολύει όλους τους εργαζόμενους ενώ τους χρωστά ήδη δεδουλευμένα και άδειες και αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης. Εκτός αυτού, τους εκβιάζει «προτείνοντας» τους να παραιτηθούν των παραπάνω δικαιωμάτων τους ώστε να τους επαναπροσλάβει με νέες ατομικές συμβάσεις των 490 ευρώ στο «νέο» υποκατάστημα της ACS στην Αργυρούπολη.

Η ΑCS Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις Α.Ε.Ε βασιζόμενη στο ‘’νόμιμο και ηθικό’’ σύμφωνα με τους νόμους, σύστημα δικαιόχρησης (franchise), εξαπολύει επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους. Με αυτό το καλοστημένο τέχνασμα, η εταιρεία απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους κάτω από ένα ενιαίο «brand name» χωρίς καθόλου υποχρεώσεις προς αυτούς. Η μητρική ACS δηλώνει πως για τους 2.500 εργαζόμενους στα 350 υπόκαταστήματά της δεν φέρει καμιά ευθύνη όσον αφορά μισθούς, επιδόματα, αποζημιώσεις απόλυσης και εξοπλισμό προστασίας, ανοίγοντας το δρόμο στα επιμέρους αφεντικά να καταστρατηγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Παρ’όλα αυτά, οι εργαζόμενοι της ACS είναι υποχρεωμένοι σε όλο το ωράριο εργασίας να φέρουν το ίδιο λογότυπο ACS (δηλ. της μητρικής εταιρείας) σε αποδεικτικά παραλαβής-παράδοσης, στην ενδυμασία και στα οχήματα. Επιπλέον οι πωλητές της εταιρείας σε οποιοδήποτε υποκατάστημα της χώρας κλείνουν συμβόλαια με τους πελάτες αποκλειστικά στο όνομα της ACS Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις Α.Ε.Ε και όχι με τις επιμέρους επωνυμίες.  Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτή η στρατηγική της εταιρίας αφορά όλα τα υποκαταστήματά της με αποτέλεσμα λιγότερους, πιο κακοπληρωμένους και εντατικοποιημένους εργαζόμενους.

Ας μη γελιόμαστε, μέσα στον καπιταλισμό κουμάντο κάνουν τα αφεντικά, πόσο μάλλον ο Φέσσας του ομίλου Infoquest, πρόεδρος του Δ.Σ της ACS, μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και το επιτελείο του (Ρούσσος, Μενεγάκης, Γεωργαντζής κ.α) που διατηρούν άριστες σχέσεις με όλες τις κυβερνήσεις. Εδώ αξίζει να επισημάνουμε πως το 2011, ο τωρινός πρόεδρος (κι αυτός!) της ACS Παντελής Τζωρτζάκης ανέλαβε καθήκοντα Συμβούλου του Πρωθυπουργού επί θεμάτων Τεχνολογιών, Πληροφορικής και Επικοινωνιών, ενώ από τον Ιούνιο του 2011 μέχρι και το Μάιο του 2012 διετέλεσε Υφυπουργός, στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η περίπτωση της αναδιάρθρωσης της ACS είναι μόνο ένα κομμάτι της αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και κατ’ επέκταση του κεφαλαίου που σε καιρούς μειωμένων ευκαιριών ψάχνει να βρει σανίδες σωτηρίας για να διατηρήσει τη συσσώρευση κέρδους εις βάρος, φυσικά, των εργαζομένων. Τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα, αξιοποιούν ένα βασικό εργαλείο: Τις ελευθερίες που τους δίνουν τα λεγόμενα “μνημόνια” ώστε να υποτιμήσουν την εργατική δύναμη για να δουλεύουμε περισσότερο, φτηνότερα και χωρίς να βγάζουμε άχνα. Είναι ξεκάθαρο ότι το κράτος είναι εργαλείο του κεφαλαίου. Σε πολλές περιπτώσεις τα αφεντικά, μέσω  του φόβου της ανεργίας, της οικονομικής αλλά και κοινωνικής εξαθλίωσης πετυχαίνουν τον σκοπό τους κερδίζοντας έδαφος στον ταξικό πόλεμο. Όμως σ’ αυτήν την αρνητική συγκυρία  δίνονται και ένα πλήθος μικρών και μεγαλύτερων αγώνων με χαρακτηριστικά που ξεφεύγουν από τον κλασικό θεσμικό συνδικαλισμό.

Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός των απολυμένων των 2 υποκαταστημάτων που δημιούργησαν την Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου και Γλυφάδας όπου με την στήριξη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), αλλά και τις «κοινωνικές πλάτες» αλληλέγγυων και συλλογικοτήτων της περιοχής (αναρχική συλλογικότητα ναμούς, ανοιχτή συνέλευση Ελληνικού-Αργυρούπολης και στη συνέχεια ο κοινωνικός χώρος Υπόστεγο), όπως επίσης και κλαδικών(ιεραρχικά δομημένων) συνδικαλιστικών οργάνων (ΣΕΤΤΕΑ), διεκδικούν  από τα αφεντικά τα δεδουλευμένα τους, τις αποζημιώσεις τους, αλλά και αναγνώριση της σύμβασης εργασίας με τον παλιό μισθό. Μέσα από οριζόντιες δομές και χωρίς αντιπροσώπους και πεφωτισμένους ηγέτες διεξάγουν έναν αγώνα με μέσα που έχουν επιλέξει οι ίδιοι,  χωρίς να δεσμεύονται αποκλειστικά από την θεσμικότητά τους. Σε μια περίοδο μάλιστα, όπου κράτος και αφεντικά καταπατούν τους ίδιους τους θεσμούς, ένας αγώνας προσκολλημένος σε γραφειοκρατικές και θεσμολαγνικές τακτικές, μπορεί να οδηγήσει μόνο στην ήττα. Αντίθετα, σωματεία, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες εργαζομένων που προκρίνουν την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς με την ουσιαστική, ενεργό συμμετοχή όλο και περισσότερων εργαζομένων τόσο στις αποφάσεις όσο και στην υλοποίηση τους έχουν πετύχει ένα πλήθος από μικρές φαινομενικά νίκες (ανάκληση απολύσεων, καταβολή δεδουλευμένων κλπ). Τέτοιες νίκες αποτελούν παρακαταθήκη για τους ταξικούς αγώνες εν γένει, αφού από τη μία αποτελούν ανάχωμα για τα σχέδια των αφεντικών και από την άλλη δυναμώνουν την πίστη των εργαζομένων για έναν αντιιεραρχικό δυναμικό συνδικαλισμό μακριά από τον έλεγχο των κομμάτων και την συνδιαλλαγή με τα αφεντικά.

Εμείς, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων της ACS Αλίμου και Γλυφάδας αφού πιστεύουμε ότι κάθε μερικός αγώνας με χαρακτηριστικά που προκρίνουν την αυτοοργάνωση και  την συλλογική από τα κάτω διεκδίκηση, ξεφεύγει από τα όρια του συντεχνιακού και είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια και συμβάλει στην όξυνση της ταξικής πάλης όπως και κάθε αδιαμεσολάβητος αγώνας που γίνεται σε ταξική και κοινωνική βάση. Άλλωστε για εμάς η λύση δεν είναι ένας πιο ανθρώπινος καπιταλισμός ούτε ένα γύρισμα «στα παλιά» όταν οι εργασιακές συνθήκες ήταν καλύτερες, αλλά η καταστροφή του κράτους και της μισθωτής εργασίας και η κοινωνική απελευθέρωση.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ACS ΑΛΙΜΟΥ ΚΑΙ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 9/11, 11:00 ,  ΠΛ. ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ

Την Τρίτη 19/6 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη γειτονιά των Σουρμένων ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στην πολιτική κρατούμενη Όλγα Οικονομίδου, μέλος της αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Πιο συγκεκριμένα κρεμάστηκε πανό στο 1ο δημοτικό σχολείο Ελληνικού, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο στην κεντρική πλατεία και κατά μήκος της λεωφόρου Ιασωνίδου και κολλήθηκαν αφίσες για την υπόθεση της Όλγας και για τις νέες διώξεις σε βάρος της Σ.Π.Φ. που αφορούν κείμενο αλληλεγγύης στο αναρχικό στέκι ΝΑΔΙΡ και εκδικάζονται στις 27/6 στα δικαστήρια Ευελπίδων.

Αλληλεγγύη στην αναρχική Όλγα Οικονομίδου, που βρίσκεται από τις 04/05 στην απομόνωση των γυναικείων φυλακών στα Διαβατά

Η αναρχική Όλγα Οικονομίδου μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς βρίσκεται περισσότερο από ένα μήνα στην απομόνωση λόγω της άρνησής της να υποστεί την εξευτελιστική για την αξιοπρέπεια της διαδικασία του σωματικού ελέγχου, άρνηση που πραγματώνουν τον τελευταίο καιρό στις ελληνικές φυλακές μεγάλο μέρος των αναρχικών πολιτικών κρατουμένων. Παρά τα μηχανήματα ελέγχου που υπάρχουν σε όλες τις φυλακές, απαιτείται από τους νεοεισερχομένους κρατούμενους να βγάζουν τα ρούχα τους, ενώ στις κρατούμενες απαιτούν να κάνουν και κολπικό έλεγχο. Μία διαδικασία που σκοπό έχει να κάμψει την αξιοπρέπειά τους. Η Όλγα Οικονομίδου βρέθηκε στις γυναικείες φυλακές Διαβατών μετά την πειθαρχική μεταγωγή που της επιβλήθηκε από τις φυλακές της Θήβας, επειδή επιτέθηκε σε υπηρεσιακή κρατούμενη όταν την μετέφεραν στην ακτίνα της. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Πειθαρχείο των φυλακών στα Διαβατά παρακολουθούμενη από κάμερες 24 ώρες το 24ωρο, τις οποίες τελικά κατάφερε να μπορεί να τις καλύπτει, διεκδικώντας το αυτονόητο με την ανυποχώρητη στάση της. Δεν θα αφήσουμε κανέναν φυλακισμένο αγωνιστή μόνο του απέναντι στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού

Συνέλευση στις νότιες συνοικίες για την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές

Γράμμα της Όλγας Οικονομίδου από την απομόνωση

Αυτή την στιγμή γράφω τις λίγες αυτές γραμμές μέσα απ’την απομόνωση. 30 μέρες απομόνωση είναι το αντίτιμο της άρνησης μου να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια μου για 5 λεπτά υπακούοντας στον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου.

Παραμένω αμετανόητη στην απόφαση μου. Δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο συμβιβασμού στους δεσμοφύλακες. Δεν πρόκειται να ανταλλάξω τις αρνήσεις και τις επιλογές μου με την “θαλπωρή” ενός κανονικού κελιού και την “ελευθερία” του προαυλισμού με το γενικό πληθυσμού της φυλακής. Δεν αναζητώ να γίνω άλλη μια φυσιολογική στατιστική κρατούμενης, που στέκεται σούζα απέναντι στην υπηρεσία, που βγάζει “ήσυχα” την ποινή της, που ταξιδεύει στις ψευδαισθήσεις των μουρλόχαπων, που πουλάει τον τσαμπουκά της “παλιάς” στις νέες φυλακισμένες.

Στον καιρό που είμαι στην φυλακή γνώρισα την πυκνοκατοικημένη έρημο της κοινωνίας των κρατουμένων. Όπως και όταν ήμουν ελεύθερη, έτσι και τώρα που βρίσκομαι στην μέσα πλευρά των τειχών παραμένω αρνητής κάθε κοινωνίας, που κτίζεται γκρεμίζοντας το “εγώ”, που μιμείται τα ψεύτικα είδωλα της καταργώντας το αυθεντικό, που επιβιώνει ακολουθώντας τις συμβάσεις της. Αρνούμαι το μοναχικό πλήθος που φοράει τις προσποιήσεις του για πρόσωπο γιατί δεν έχει ψυχή να γίνει ο εαυτός του. Παραμένω φίλη, συντρόφισσα και άνθρωπος με όσες και όσους διατηρούν αναμμένη τη φωτιά μέσα τους. Με αυτές και αυτούς που διαλέγουν τα επικίνδυνα μονοπάτια των λύκων και όχι τα βοσκοτόπια των προβάτων.

Για όλους εμάς, για τους αναρχικούς της πράξης καμιά φορά η φυλακή δεν είναι αρκετή “τιμωρία”. Για αυτό μας περιμένουν πειθαρχικές ποινές, μεταγωγές και απομονώσεις. Η απομόνωση είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Παραμένεις 24 ώρες το 24ωρο κλειδωμένη σε ένα κελί με ένα κρεβάτι μια εσωτερική τουαλέτα και το άγρυπνο μάτι μιας κάμερας (που κατάφερα τελικά να την καλύπτω με ένα σεντόνι…). Εδώ μέσα οι μόνες σου φίλες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σου. Εδώ μέσα οι μέρες και οι ώρες καταργούνται, χάνονται, πεθαίνουν σπρώχνοντας αργά αργά η μία την άλλη…

Αυτές τις 30 μέρες απομόνωσης όμως δεν έμεινα μόνη μου. Είχα κάποιους παράξενους και όμορφους επισκέπτες που πέρασαν κρυφά και “λαθραία” στο κελί μου σπάζοντας την απομόνωση. Ήταν ο όμορφος ήχος των πυροβολισμών του πυρήνα Όλγα FAI/IRF ενάντια στο κάθαρμα της πυρηνικής εταιρείας Adinolfi (σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ αδέρφια για το χαμόγελο που μου χαρίσατε) ήταν ο μοναδικός θόρυβος απ’τις εκρήξεις anfo και δυναμίτη στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία (δύναμη στους συντρόφους που συνέλαβαν), στο Περού, ήταν τα ευχάριστα νέα απ’τα αιχμάλωτα αδέρφια μου στην Ινδονησία Eat και Billy (Eat τα λόγια σου στο γράμμα σου μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη), ήταν οι καπνοί απ’τους εμπρησμούς της νέας Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (η θέληση σας και οι πράξεις σας δείχνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε), ήταν τα συνθήματα και οι φωνές απ’τους αλληλέγγυους που έκαναν συγκέντρωση έξω απ’τις φυλακές Διαβατών που βρίσκομαι αιχμάλωτη, ήταν όλες αυτές οι χειρονομίες ουσίας, τα κείμενα, οι αφίσες, τα σαμποτάζ (Βόλος), οι εμπρησμοί που χαράζουν στο μυαλό και στην καρδιά μου με ανεξίτηλο χρώμα μία φράση “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι απλά λόγια”…

Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πρώτης περιόδου

30 μέρες απομόνωση και συνεχίζω, όμως ο λύκος μέσα μου δεν κοιμάται, δεν συγκατανεύει, δεν συγχωρεί…

Αφίσα: https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/poster_olgadk0jms.pdf

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1408435

Το Σάββατο 31/03/2012 το πρωί φασίστες της χρυσής αυγής συγκεντρώθηκαν στο μετρό της Δάφνης για να μοιράσουν τη φυλλάδα τους την ίδια στιγμή που λίγα μέτρα πιο πέρα είχαν στήσει μικροφωνική οι λαϊκές συνελεύσεις για τους συλληφθέντες της 12/02. Κατ’ ευθείαν ενημερώθηκε κόσμος και συγκεντρώθηκαν περίπου 150 σύντροφοι. Οι νεοναζί ξεκίνησαν πορεία στους δρόμους της Ηλιούπολης. Τα 150 άτομα με μία μικρή χρονοκαθυστέρηση ξεκίνησαν επίσης πορεία που ακολούθησε την ίδια διαδρομή με αυτή των νοσταλγών του Χίτλερ. Φωνάχτηκαν αντιφασιστικά συνθήματα, σβήστηκαν τα φασιστοσυνθήματα που είχαν γραφτεί σε τοίχους με σπρέυ και σκίστηκαν οι εφημερίδες που είχαν αφήσει τα χρυσαύγουλα στα σπίτια και στα μαγαζιά. Την αντιφασιστική πορεία ακολουθούσαν σε όλη τη διάρκεια της 10-15 δικάβαλα της ομάδας δέλτα. Οι φασίστες προφανώς τρομοκρατημένοι, καθώς η απόσταση που τους χώριζε από την πορεία των αντιφασιστών ολοένα και μίκραινε, με γοργό βήμα (σταματώντας από κάποιο σημείο και μετά να αφήνουν εφημερίδες σε σπίτια και να γράφουν συνθήματα) μπήκαν στο μετρό του Αγίου Δημητρίου και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για να επιστρέψουν στις τρύπες τους. Οι 150 σύντροφοι έφτασαν έξω από το Mall στο μετρό του Αγίου Δημητρίου, όπου τους περικύκλωσε για λίγη ώρα μία διμοιρία ματ. Στη συνέχεια αφού πρώτα αποχώρησαν οι δυνάμεις των ματ ο συγκεντρωμένος κόσμος διαλύθηκε χωρίς προβλήματα. Παρόλο που τα φασιστάκια γλύτωσαν το ξύλο, πραγματοποιήθηκε καλή παρέμβαση στις γειτονιές της Ηλιούπολης και έγινε κατανοητό ότι τα ρατσιστικά ιδεώδη δεν είναι ευπρόσδεκτα στα νότια.

                                                           ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

                                                ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Φωτογραφίες: https://namous.squat.gr/archives/293

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1389490

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 17/03 ΜΕΤΡΟ ΔΑΦΝΗΣ 11.30πμ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

εκείνοι μας θέλουν.. φοβισμένους, εξαθλιωμένους, υποταγμένους, πλαστά διαχωρισμένους με εθνικά και οπαδικά κριτήρια, χωρίς ταξική συνείδηση, να θυσιαζόμαστε για την πατρίδα, τις γειτονιές μας γεμάτες μπάτσους τράπεζες και ενεχυροδανειστήρια, με ησυχία τάξη και ασφάλεια, κλεισμένους στα σπίτια μας, να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ σαν σκλάβοι για ψίχουλα, καθηλωμένους στις τηλεοράσεις μας, καθένας για την πάρτη του, εξαρτημένους απʼ τα ναρκωτικά τους, να ψάχνουμε τη «σωτηρία» σε οικονομικίστικα τερτίπια

Eμείς αρνούμαστε μία ζωή χωρίς νόημα, μία ζωή συνεχώς υποτιμημένηΣυνεχίζουμε να δημιουργούμε σε κάθε γειτονιά αντιδομές στις δομές της εξουσίας, μέσα από αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης, αυτόνομα εργατικά κέντρα, δίκτυα αλληλεγγύης. Σε οριζόντιο συντονισμό μεταξύ τους. Μέσα από μαχητικές πορείες και απεργίες, ακηδεμόνευτες αγώνες. Εντείνουμε την πολιτική οργάνωση και την ταξική συνειδητοποίηση.

Θέλουμε η ιστορική συγκυρία να μετατραπεί σε ευκαιρία

για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

-Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη
-ναμούς, Αναρχική Συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα, Ελληνικό και Αργυρούπολη
-Vogliammo Tutto e per tutti στη Νέα Σμύρνη και τις γύρω περιοχές
-Σύντροφοι/ισσες από Δάφνη, Ηλιούπολη

Από τη στιγμή που η γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα απαντήθηκε μαζικά την περασμένη Κυριακή, 12/2, με τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, η εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί, αυτό της όξυνσης της καταστολής, για να αποσβέσει την κοινωνική οργή.

Την Κυριακή το πρωί δεκάδες αγωνιστές απήχθησαν από το κράτος τρομοκράτη, μερικοί ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους. Τέσσερις διαδηλωτές στην Αθήνα, υπερασπιστές του δικαιώματος για ζωή, κι όχι επιβίωση, προφυλακίστηκαν. Κάποιοι άλλοι διώχθηκαν 3 μέρες μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, ξεπουλημένοι πολιτικοί, συνεργάτες των τροϊκανών εγείρουν θέματα στα κανάλια για τη λειτουργία και ύπαρξη του Indymedia.

Με ανακοίνωσή της το μεσημέρι της Παρασκευής, 17/2, η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου αναγγέλλει διακοπές ηλεκτροδότησης σε κτήρια για «λόγους συντήρησης»! Βρήκαν έτσι τον τρόπο να φιμώσουν το athens.indymedia.org, κόβοντάς του το ρεύμα. Δεν είναι μακριά, άλλωστε, οι ηλεκτρονικές επιθέσεις στον σέρβερ την περασμένη Κυριακή, 12/2, κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα.

Η ανακοίνωση αυτή βρομάει από χιλιόμετρα κρατική καταστολή, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλουχία των γεγονότων και των πιέσεων της βδομάδας που διανύσαμε με τη σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος. Βρομάει εν όψει νέας κινητοποίησης κοινωνικών κομματιών την Κυριακή, 19/2, τη στιγμή που το Athens IMC είναι ένα από τα κομβικά και ελάχιστα σημεία όπου τα γεγονότα επικοινωνούνται από τους συμμετέχοντες χωρίς τη διαμεσολάβηση και τη διαστρέβλωση των υποτακτικών ΜΜΕ. Θα μας βρουν όμως μπροστά τους…

ΥΓ. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, τις προηγούμενες αποτυχημένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους σε συντονισμό με τους φασίστες, ακόμα και τότε που δεν συνεργάζονταν επίσημα και τύποις κρατούσαν κάποιες αποστάσεις.