Νοέμβρης 1973. Η ανατρεπτική δράση των εξεγερμένων στην καρδιά της μητρόπολης αποτελεί την αρχή της πτώσης της δικτατορίας του Παπαδόπουλου, που εντέλει έρχεται στις 24 Ιούλη του 1974 με την κατάρρευση της χούντας. Τη χούντα αντικαθιστά κυβέρνηση εθνικής ενότητας και η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα της αστικοκοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Λίγοι ήταν εκείνοι που επέμεναν στην ανάγκη μιας κοινωνικής επανάστασης που θα ανέτρεπε κράτος και κεφάλαιο. Ο περισσότερος κόσμος ύστερα από 7 χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας πίστεψε στο όραμα της αναγέννησης της δημοκρατίας στον ελλαδικό χώρο.
Και φτάνουμε στο σήμερα, για να διαπιστώσουμε ότι τίποτα δεν τελείωσε τότε. Η κρίση του καπιταλισμού διανύει τώρα τον πέμπτο χρόνο της. Αναπτύχθηκε από τα υπερβολικά επίπεδα χρέους των αμερικανικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων και εξαπλώθηκε σε παγκόσμια κλίμακα. Το καπιταλιστικό σύστημα διανύει έναν καινούργιο ιστορικό κύκλο και τσακίζει κάτω από το βάρος του όνειρα, ελπίδες και προοπτικές, ενώ οι πολιτικοί ηγέτες κόβουν συντάξεις, μειώνουν μισθούς και πετσοκόβουν επιδόματα ανεργίας, πιπιλώντας τη γνωστή καραμέλα της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους. Ενός χρέους που κανείς δε γνωρίζει από πού προέκυψε…
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράματα. Οι οικονομικές (ανακυκλούμενες) κρίσεις αποτελούν -όπως αποδεικνύει και η ιστορία- αναπόσπαστο στοιχείο των οικονομικών αντιφάσεων της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Όσον αφορά τη “δική μας” οικονομική κρίση, η λύση που μας προσφέρθηκε για να γλυτώσουμε (;) είναι η κοινωνικοποίηση του χρέους. Ποιος αγνοεί τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα που έχουν περάσει τα 2 τελευταία χρόνια; Το βάρος μετακυλίεται στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, των πιο καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας. Η συνεργασία μεταξύ ντόπιας και ξένης οικονομικής-πολιτικής ελίτ (κυβέρνηση-αντιπολίτευση-συστημική αριστερά-ΔΝΤ-Τρόικα ) που λειτουργεί σε πλήρη σύμπνοια με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών καταδεικνύει τη σύσταση μιας πρωτόγνωρης “οικονομικής χούντας”. Και ύστερα μιλάνε για εθνική ενότητα… Ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε.
Όλα αυτά που γνωρίζαμε ως κοινωνικά κεκτημένα καταλύονται. Οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών και η καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων απομυθοποιούν το ιδανικό της ύπαρξης κράτους “πρόνοιας”. Η αστικοκοινοβουλευτική δημοκρατία δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως λειτουργεί στο όνομα του λαού, αλλά χωρίς τον λαό. Βέβαια, εδώ δεν πρέπει να αποποιούμαστε και τις ευθύνες που βαραίνουν εμάς τους ίδιους. Ζούμε τις συνέπειες της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης και των πυραμιδοειδών δομών. Δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα της προσωποποίησης της δυσάρεστης οικονομικής κατάστασης. Αυτό να το σκεφτούν καλά όσοι συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες.
Το κράτος και το κεφάλαιο στην προσπάθειά τους να σωθούν (αλλά και να βγουν κερδισμένοι) προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο θέτοντας σε λειτουργία κάθε μέσο που διαθέτουν. Ένα από τα πιο αποτελεσματικά είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Η προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τις πιο δόλιες μεθοδεύσεις με σκοπό να ρίξει στάχτη στα μάτια μας. Καλλιεργώντας την αδιαφορία, τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον ακραίο μικροαστικό ατομικισμό, τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας καθηλώσουν στον καναπέ και να μας πολώσουν στρέφοντάς μας τον έναν ενάντια στον άλλο (π.χ. ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων υπαλλήλων) και φυτεύοντας το σπόρο του συντηρητισμού και της νοοτροπίας “κοιτάω την πάρτη μου και δεν πα να γαμηθούν οι άλλοι”.
Η ψευδαίσθηση ελευθερίας που διατυμπάνιζε τόσες δεκαετίες η αστική δημοκρατία εξανεμίζεται μέσα σε λίγα χρόνια. Όταν τα πράματα δεν πάνε καλά και μυρίζει μπαρούτι το λόγο έχει η κρατική καταστολή. Όχι ότι παλιότερα δεν ήταν υπαρκτή. Απλά τον τελευταίο καιρό βγάζει μάτι και γίνεται ορατή σε όλους (ακόμα και στους πιο δύσπιστους). Δεν ξεχνάμε τις επιθέσεις των σωμάτων ασφαλείας σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, τους τρομονόμους, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις, τα στημένα δικαστήρια, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την εκπαίδευση στρατιωτικών μονάδων για την καταστολή διαδηλώσεων, και, φυσικά, τους πολιτικούς κρατούμενους.
Από την κριτική μας, βέβαια, δεν μπορεί να διαφύγει και η εκκλησία, αυτός ο παρασιτικός θεσμός που σπρώχνει τους πιστούς στην αδράνεια και τα ευχολόγια, την ίδια στιγμή που η περιουσία της, η εξουσία των οργάνων που την απαρτίζουν και τα συμφέροντά τους συμπαρατάσσονται με το στρατόπεδο των εφοπλιστών, των μεγαλοβιομηχάνων και των τραπεζιτών. Σε όσους παρασύρονται ακόμα από τα συντηρητικά καλέσματα αυτού του αντιδραστικού μηχανισμού έχουμε να πούμε μόνο ότι η αλλαγή δεν έρχεται με προσευχές.
Παρατηρώντας το πόσο επίκαιρη είναι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θεωρήσαμε σημαντικό να καλέσουμε την τοπική κοινωνία σε πορεία στις 17 Νοέμβρη που θα πραγματοποιηθεί στις γειτονιές της Άνω Γλυφάδας, του Ελληνικού και της Αργυρούπολης. Κύριοι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή μας την απόφαση είναι η ιδέα και η σημασία της αποκέντρωσης, η άμεση επαφή με τον κόσμο που δε θα κατέβει στο κέντρο, η κοινή δράση και συμπόρευση με τις τοπικές ανατρεπτικές δυνάμεις, η ευκαιρία σε άτομα να συμμετέχουν άμεσα και πρακτικά σε μια κινητοποίηση, το άνοιγμα πολλαπλών μετώπων αντίστασης και σύγκρουσης.
Καταλήγωντας, κρίνουμε επιτακτική την ανάγκη αντίστασης ενάντια στην περαιτέρω υπονόμευση της ζωής μας. Πέρα από αυτό, προσβλέπουμε στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και στην οργάνωση μιας κοινωνίας που κύριο μέλημα δε θα είναι το κέρδος, αλλά οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Σκεφτόμαστε και πράττουμε στην κατεύθυνση της εξάλειψης των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό το επιδιώκουμε μέσω της Αυτοοργάνωσης μετά την καταστροφή της υπάρχουσας κοινωνίας, στα επαναστατικά πλαίσια μιας νέας με την απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής και τη διάθεση και διαχείρισή τους από ολόκληρη την κοινωνία. Στεκόμαστε εχθρικοί σε λογικές ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, πάντα ενάντιοι σε κάθε εξουσία. Προτάσσουμε οριζόντιες δομές. Απορρίπτουμε κάθε λογής ρατσιστικές και φασίζουσες νοοτροπίες, θέτοντας ως πρώτο στόχο την Αλληλεγγύη και την Αποκέντρωση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΟΠΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΣΤΙΣ 16:00,
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ
(προσέγγιση: από Μετρό Αγίου Δημητρίου με τις λεωφορειακές γραμμές Α4, 154, 210
και από Γλυφάδα με τις γραμμές 128, 124, 205, 207)
Αναρχική Συλλογικότητα από
Ελληνικό, Άνω Γλυφάδα, Αργυρούπολη