Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, στα Εξάρχεια μια βολή του όπλου του ειδικού φρουρού Κορκονέα δολοφόνησε τον 15 χρόνο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Αυτό το γεγονός προκάλεσε μια μεγαλειώδη εξέγερση, ταράζοντας την ελληνική κοινωνίας από την μια άκρη στην άλλη.  Η προηγούμενη της εξέγερσης περίοδος, ήταν ένα διάστημα μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών αγώνων που ακολουθήθηκε από ένα σύνολο σκανδάλων στην πολιτική για μίζες και λαμογίες, την έναρξη της περιόδου λιτότητας από την κυβέρνηση Καραμανλή καθώς και ενός κύματος καταστολής κοινωνικών αγώνων. Η συσσωρευμένη οργή σε συνάρτηση με το κοινωνικό κλίμα που επικρατούσε βρήκε διέξοδο τις μέρες της εξέγερσης του Δεκέμβρη, καθώς άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές ομάδες και ηλικίες από τα Χανιά, την Αθήνα, την Πάτρα μέχρι την Θεσσαλονίκη, την Κομμοτινή και άλλες πόλεις της ελληνικής επικράτειας γέμισαν τους δρόμους με πορείες, κατέλαβαν δημόσια κτήρια, έσπασαν και έκαψαν ότι συμβόλιζε την καταπίεση και την εκμετάλλευση που υφίσταντο κάθε στιγμή της ζωής τους.
Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αν και δεν ήταν αιτία άλλα καταλύτης στην πυροδότηση των γεγονότων, δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό όπως αναφέρονταν από το κράτος δια στόματος των βραδινών δελτίων των 8, μιας και έχουν συμβεί πολλές κρατικές δολοφονίες τα περασμένα χρόνια. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους νεκρούς της χούντας των συνταγματαρχών άλλά και στους παμπολλους γνωστους αλλά και ανώνυμους που δολοφονηθηκαν απο το κράτος της μετα πολιτευτικής περιόδου. Όπως του 16χρονου μαθητή Σιδέρη Ισιδωρόπουλος που δολοφονήθηκε σε μοίρασμα κειμένου, του Κύπριου φοιτητή Κουμή και της εργάτριας Κανελλοπούλου τον Νοέμβριο του 1980 από χτυπήματα των Ματ την ημέρα του πολυτεχνείου, του 15 χρόνου Μιχάλη Καλτεζά από σφαίρες του μπάτσου Μελίστα τον Νοέμβριο του 1985 και όλους όσους το κράτος και το κεφάλαιο ντόπιο και διεθνές συνεχίζει να  δολοφονεί καθημερινά, στους εργασιακούς χώρους στα μπουντρούμια της ασφάλειας, στα σύνορα και αλλού…
Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν διεκδικούσε τίποτα ούτε έθετε αιτήματα προς διαπραγμάτευση. Αυτές τις μέρες συναντήθηκαν στους δρόμους όλοι αυτοί που έχουν βιώσει την εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση στο πετσί τους όπως μετανάστες, άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, μαθητές και  άνθρωποι που δεν έβλεπαν προοπτική και εγκλωβίζονταν σε αυτό το σύστημα. Πάγωσαν όλοι μαζί τον συλλογικό χρόνο λειτουργώντας με τελείως διαφορετικούς όρους. Αυτές τις στιγμές συνειδητά ή ασυνείδητα εκδικήθηκαν  για όσα η κοινωνία του θεάματος και του καταναλωτισμού τους στέρησε και στράφηκαν ενάντια στην ίδια την εξουσιαστική δομή. Οι εξεγερμένοι κατέστρεφαν και λεηλατούσαν κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους δείγμα του ότι δεν ήταν ένα απολίτικο ξέσπασμα όπως παρουσιάζεται η εξέγερση από τα ΜΜΕ που προσπάθησαν να τη απογυμνωσουν και να την διαστρεβλώσουν απο το κονωνικό της περιεχόμενο. Πέρα από αυτό κάποιες ενέργειες είχαν ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο και προσπάθησαν να συνδεθούν με το εργατικό κίνημα όπως η κατάληψη της ΓΣΕΕ. Πραγματοποίησαν στην πράξη την ρήξη με την εξουσιαστική και αντιπροσωπευτική κοινωνία αφού σχημάτιζαν συνελεύσεις χωρίς αντιπροσώπους και ειδικούς που θα αναλάμβαναν την διαχείριση της κατάστασης είτε την διαπραγμάτευση κάποιου είδους αιτημάτων. Έτσι τα γεγονότα του Δεκέμβρη έβγαλαν στην επιφάνεια την κρίση του πολιτικού συστήματος αντιπροσώπευσης και ψηλάφησαν ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης και δράσης.
Τις μέρες του Δεκέμβρη στα κατειλημμένα δημόσια κτήρια άλλαξε η αξία χρήσης τους, από κτήρια που εξυπηρετούσαν τις προσταγές της κρατικής μηχανής και πανεπιστημιακές αίθουσες στείρεας διδασκαλίας μετατράπηκαν σε ζωντανά κτήρια όπου πραγματοποιούνταν καθημερινά συνελεύσεις για την διαχείριση του κτηρίου, ζητήματα που μέχρι τότε δεν είχαν ανοίξει σε τόσο ευρέα ακροατήρια, δράσεις και άλλα, μια κίνηση των εξεγερμένων να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους προσπαθώντας να καθορίζουν οι ίδιοι κάθε λεπτό της ζωή τους. Σε αυτό το σημείο προέκυψαν αναπόφευκτα και τα όρια του της εξέγερσης αυτής του αυθορμητισμού εν γένει μιας και  έλειπε το επαναστατικό πρόταγμα και η κινηματική συγκρότηση. Ήταν μια εξέγερση για το παρόν που ήθελε να ποδοπατήσει το χτες και να το πετάξει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη και την αισιοδοξία που είχε επικρατήσει εκείνη την περίοδο παρά το τέλος της εξέγερσης, ξεπήδησαν πολλά εγχειρήματα. Συλλογικές καταλήψεις κτηρίων πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα σε μια προσπάθεια άτομα να πάρουν πίσω τον χώρο και τον χρόνο που τους είχε κλαπεί. Συλλογικότητες και ομάδες με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά δημιουργήθηκαν σε όλη την Ελλάδα και σε μέρη της Αθήνας πέρα από το κέντρο που μέχρι τότε είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κινηματικής δραστηριοποίησης. Τέθηκαν πολλά ζητήματα υπό αμφισβήτηση που μέχρι τότε θεωρούνταν ταμπού όπως το ζήτημα της ανασυγκρότησης του κοινωνικού και ταξικού κινήματος. Αναδείχθηκε έντονα το ζήτημα της οργάνωσης του αναρχικού χώρου, αλλα και της βαθύτερης σύνδεσης του με την εργασία, η οποία  δεν πρέπει να βασίζεται σε ευκαιριακά και πρόσκαιρη βάση.
Από τον Δεκέμβρη του τότε στο Δεκέμβρη του σήμερα έχουν περάσει τέσσερα χρόνια, στα οποία έχουν συμβεί τόσα πολλά γεγονότα όσα σε πολλά κοινωνικά ζητήματα δεν είχαν συμβεί για ολόκληρες δεκαετίες. Παρόλα αυτά τα ζητήματα που ανέκυψαν κατά την διάρκεια και μετά την εξέγερση είναι ακόμη επίκαιρα και οι καθημερινές εξεγέρσεις είναι παραπάνω από αναγκαίες. Θυμόμαστε τις μέρες εκείνες, γιατί πρέπει να διδαχτούμε από το παρελθόν και γιατί τα γεγονότα όλων των εξεγέρσεων που οι καταπιεσμένοι ρίχνουν μια κλωτσιά σε αυτούς που τους καταδυναστεύουν είναι μια παρακαταθήκη για το παρόν που διανύουμε και το μέλλον, εφόσον προσπαθήσουμε να το ορίσουμε οι ίδιοι…

Τα λεωφορεία που εξυπηρετούν από το κέντρο είναι τα Α3 και Β3 με αφετηρία την Ακαδημίας και το 790 (Νυχτερινό) που περνάει από Σύνταγμα, Πλατεία Κλαυθμώνος και Ομόνοια.

Χθες το βράδυ και σήμερα το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αντιπληροφόρησης σχετικά με τα γεγονότα της τελευταίας βδομάδας στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στο Ελληνικό. Πετάχτηκαν αντιφασιστικά τρικάκια, κρεμάστηκαν πανό και μοιράστηκε το ακόλουθο κείμενο:

https://namous.squat.gr/archives/448

Την τελευταία εβδομάδα ζούμε την άμεση εφαρμογή του δόγματος μηδενικής ανοχής από την πλευρά της εξουσίας απέναντι στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Το όργιο καταστολής ξεκινάει:

-την Τετάρτη 26-09 πριν την απεργιακή πορεία στην Αθήνα με προληπτικές προσαγωγές, όταν μπάτσοι επιτέθηκαν στις προσυγκεντρώσεις απαγορεύοντας τις πορείες που κάλεσαν οι συνελεύσεις γειτονιάς στου Ζωγράφου, στο Παγκράτι και στη Δάφνη. Συνολικά έγιναν 129 προσαγωγές από τις οποίες οι 22 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Το απόγευμα της ίδιας μέρας επίθεση δέχτηκε μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες στου Ζωγράφου όπου χάρη στην δυναμική αντίσταση των συγκεντρωμένων αποφεύχθηκαν περισσότερες συλλήψεις. Η συγκέντρωση κατέληξε σε πορεία στους δρόμους της πόλης.

-Την επόμενη μέρα, οι μπάτσοι στα πλαίσια της προσπάθειας να μετατρέψουν μια ολόκληρη κοινωνία σε ρουφιάνους, δημοσιεύουν φωτογραφίες 9 συλληφθέντων και χτυπημένων από τους ΜΑΤάδες διαδηλωτών, διαπομπεύοντας τους ως “επικίνδυνους κακοποιούς”. Στα δικαστήρια της Ευελπίδων όπου οδηγήθηκαν οι συλληφθέντες έδωσε το παρών αλληλέγγυος κόσμος, ο οποίος διαλύθηκε βίαια από τις αστυνομικές δυνάμεις που ήταν παρατεταγμένες. Ξύλο από τα ΜΑΤ πέφτει και στη συγκέντρωση που είχαν τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο κέντρο της Αθήνας.

-Το Σάββατο 29-09 στο Βόλο μετά από διαπληκτισμό μεταξύ ενός αναρχικού και του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Π. Ηλιόπουλου (ο οποίος έκανε επίδειξη του όπλου του) άρχισαν να καταφθάνουν στο σημείο αντιφασίστες/- τριες, χρυσαυγίτες, αλλά και δικάβαλα της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι προσήγαγαν άτομα του αναρχικού/αντιφασιστικού χώρου και άσχετους πολίτες. Αμέσως μετά τις προσαγωγές, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την Ασφάλεια Βόλου που απαίτησε την άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων. Τελικά, όλοι αφέθησαν ελεύθεροι, ενώ άμεσα οργανώθηκε αντιφασιστική πορεία που κατέληξε στα γραφεία των νεοναζί.

-Το βράδυ της Κυριακής 30-09, αντιφασιστική μηχανοκίνητη πορεία στο κέντρο της Αθήνας δέχτηκε επίθεση από μπάτσους με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό αρκετών ατόμων και 15 συλλήψεις, οι περισσότεροι από τους οποίους φέρουν εμφανή σημάδια κακοποίησης κατά την σύλληψη ή/και κατά την παραμονή τους στην ΓΑΔΑ.

-Το μεσημέρι της Δευτέρας 01-10 στη Βέροια πραγματοποιήθηκε εκκένωση κατηλλειμένου κοινωνικού χώρου (ο οποίος είχε ανοίξει την 1η Σεπτέμβρη 2012) με αποτέλεσμα τη σύλληψη 7 ατόμων. Η επιχείρηση των μπάτσων έγινε καθ’ υπόδειξη της Χρυσής Αυγής και με μήνυση που κατέθεσε η δήμαρχος της πόλης Χαρούλα Ουσουλτζόγλου-Γεωργιάδη εναντίον της συνέλευσης της κατάληψης.

-Το απόγευμα της ίδιας μέρας αλληλέγγυος κόσμος που παρευρέθηκε στα δικαστήρια της Ευελπίδων για τους συλληφθέντες της Κυριακής χτυπήθηκε από διμοιρίες των ΜΑΤ μέσα στα δικαστήρια και κυνηγήθηκε από δικάβαλα της ομάδας ΔΕΛΤΑ έξω από τα δικαστήρια. Απολογισμός: πάνω από 20 προσαγωγές αλληλέγγυων από τις οποίες οι 4 μετατράπηκαν σε συλλήψεις…

Από τα παραπάνω γεγονότα (τα οποία είτε διαστρεβλώθηκαν είτε αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ) γίνεται κατανοητό ότι άμεσοι στόχοι στην ατζέντα της εξουσίας είναι η τρομοκράτηση και καταστολή των κοινωνικών αντιδράσεων εν όψει της επιβολής των νέων μέτρων, αλλά και των κινητοποιήσεων που έπονται. Ιδιαίτερη ενόχληση απ’ ό,τι φαίνεται προκαλούν τα πιο μαχητικά κομμάτια των αντιστεκόμενων. Και μόνο στην ιδέα ότι η οργάνωση και αντεπίθεση στους σχεδιασμούς των κυβερνώντων μπορεί να αρχίσει να υιοθετείται από όλο και περισσότερο κόσμο, τους εκμεταλλευτές μας τους λούζει κρύος ιδρώτας.

Στην προσπάθειά τους να μας εμποδίσουν να σηκώσουμε κεφάλι εκτός από σύσσωμη την μπατσοκρατία επιστρατεύουν τη δικαστική μαφία, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ευρωπαίους εταίρους, ακροδεξιές συμμορίες, νονούς της νύχτας, εκκλησιαστικούς λειτουργούς και επίδοξους ρουφιάνους-φιλήσυχους νοικοκυραίους, ενώ είμαστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και τον στρατό.

Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση καταγγελία. Δεν μας ενδιαφέρει να κλαψουρίσουμε για την νομική αυθαιρεσία των δικαστικών ούτε για την παράβαση καθήκοντος των μπάτσων. Όλα αυτά αποτελούν κομμάτι του κοινωνικοταξικού πολέμου που διεξάγεται καιρό τώρα. Όποιος έχει ακόμα αυταπάτες για ένα “κράτος δικαίου” ή για μία “αστυνομία που κάνει σωστά τη δουλειά της” θα απογοητευθεί οικτρά, όταν αποφασίσει ή αναγκαστεί να κατέβει στο δρόμο και να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν.

Αν το κράτος και τα τσιράκια του νομίζουν ότι πετυχαίνουν κάτι, τότε γελιούνται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τις μεθοδεύσεις τους όχι μόνο δεν μας φοβίζουν, αλλά μας πεισμώνουν ακόμα περισσότερο. Με στόχο την κατάργηση του εμπορευματικού-εκμεταλλευτικού χαρακτήρα που διέπει τις σημερινές κοινωνικές σχέσεις, τον εκμηδενισμό κάθε μορφής εξουσίας και την αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας μέσα από σχέσεις αλληλεγγύης και ισότητας προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας για την ολική ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ