Η πλατεία του Ελληνικού βρίσκεται στη διασταύρωση της οδού Ιασωνίδου με την οδό Χρυσάνθου Τραπεζούντος.

Τα λεωφορεία που σας εξυπηρετούν είναι το 210 (περνάει και από τη στάση του μετρό Άγιος Δημήτριος), το 205 και το 101 και κατεβαίνετε στη στάση “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”.

Το Σάββατο 23 Ιούνη πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική παρέμβαση στο Youth Festival (στη δυτική πλευρά του αεροδρομίου του Ελληνικού). Πετάχτηκαν τρικάκια, αναρτήθηκε πανό και μοιράστηκε το ακόλουθο κείμενο https://namous.squat.gr/archives/327.

Την Τρίτη 19/6 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη γειτονιά των Σουρμένων ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στην πολιτική κρατούμενη Όλγα Οικονομίδου, μέλος της αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Πιο συγκεκριμένα κρεμάστηκε πανό στο 1ο δημοτικό σχολείο Ελληνικού, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο στην κεντρική πλατεία και κατά μήκος της λεωφόρου Ιασωνίδου και κολλήθηκαν αφίσες για την υπόθεση της Όλγας και για τις νέες διώξεις σε βάρος της Σ.Π.Φ. που αφορούν κείμενο αλληλεγγύης στο αναρχικό στέκι ΝΑΔΙΡ και εκδικάζονται στις 27/6 στα δικαστήρια Ευελπίδων.

Αλληλεγγύη στην αναρχική Όλγα Οικονομίδου, που βρίσκεται από τις 04/05 στην απομόνωση των γυναικείων φυλακών στα Διαβατά

Η αναρχική Όλγα Οικονομίδου μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς βρίσκεται περισσότερο από ένα μήνα στην απομόνωση λόγω της άρνησής της να υποστεί την εξευτελιστική για την αξιοπρέπεια της διαδικασία του σωματικού ελέγχου, άρνηση που πραγματώνουν τον τελευταίο καιρό στις ελληνικές φυλακές μεγάλο μέρος των αναρχικών πολιτικών κρατουμένων. Παρά τα μηχανήματα ελέγχου που υπάρχουν σε όλες τις φυλακές, απαιτείται από τους νεοεισερχομένους κρατούμενους να βγάζουν τα ρούχα τους, ενώ στις κρατούμενες απαιτούν να κάνουν και κολπικό έλεγχο. Μία διαδικασία που σκοπό έχει να κάμψει την αξιοπρέπειά τους. Η Όλγα Οικονομίδου βρέθηκε στις γυναικείες φυλακές Διαβατών μετά την πειθαρχική μεταγωγή που της επιβλήθηκε από τις φυλακές της Θήβας, επειδή επιτέθηκε σε υπηρεσιακή κρατούμενη όταν την μετέφεραν στην ακτίνα της. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Πειθαρχείο των φυλακών στα Διαβατά παρακολουθούμενη από κάμερες 24 ώρες το 24ωρο, τις οποίες τελικά κατάφερε να μπορεί να τις καλύπτει, διεκδικώντας το αυτονόητο με την ανυποχώρητη στάση της. Δεν θα αφήσουμε κανέναν φυλακισμένο αγωνιστή μόνο του απέναντι στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού

Συνέλευση στις νότιες συνοικίες για την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές

Γράμμα της Όλγας Οικονομίδου από την απομόνωση

Αυτή την στιγμή γράφω τις λίγες αυτές γραμμές μέσα απ’την απομόνωση. 30 μέρες απομόνωση είναι το αντίτιμο της άρνησης μου να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια μου για 5 λεπτά υπακούοντας στον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου.

Παραμένω αμετανόητη στην απόφαση μου. Δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο συμβιβασμού στους δεσμοφύλακες. Δεν πρόκειται να ανταλλάξω τις αρνήσεις και τις επιλογές μου με την “θαλπωρή” ενός κανονικού κελιού και την “ελευθερία” του προαυλισμού με το γενικό πληθυσμού της φυλακής. Δεν αναζητώ να γίνω άλλη μια φυσιολογική στατιστική κρατούμενης, που στέκεται σούζα απέναντι στην υπηρεσία, που βγάζει “ήσυχα” την ποινή της, που ταξιδεύει στις ψευδαισθήσεις των μουρλόχαπων, που πουλάει τον τσαμπουκά της “παλιάς” στις νέες φυλακισμένες.

Στον καιρό που είμαι στην φυλακή γνώρισα την πυκνοκατοικημένη έρημο της κοινωνίας των κρατουμένων. Όπως και όταν ήμουν ελεύθερη, έτσι και τώρα που βρίσκομαι στην μέσα πλευρά των τειχών παραμένω αρνητής κάθε κοινωνίας, που κτίζεται γκρεμίζοντας το “εγώ”, που μιμείται τα ψεύτικα είδωλα της καταργώντας το αυθεντικό, που επιβιώνει ακολουθώντας τις συμβάσεις της. Αρνούμαι το μοναχικό πλήθος που φοράει τις προσποιήσεις του για πρόσωπο γιατί δεν έχει ψυχή να γίνει ο εαυτός του. Παραμένω φίλη, συντρόφισσα και άνθρωπος με όσες και όσους διατηρούν αναμμένη τη φωτιά μέσα τους. Με αυτές και αυτούς που διαλέγουν τα επικίνδυνα μονοπάτια των λύκων και όχι τα βοσκοτόπια των προβάτων.

Για όλους εμάς, για τους αναρχικούς της πράξης καμιά φορά η φυλακή δεν είναι αρκετή “τιμωρία”. Για αυτό μας περιμένουν πειθαρχικές ποινές, μεταγωγές και απομονώσεις. Η απομόνωση είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Παραμένεις 24 ώρες το 24ωρο κλειδωμένη σε ένα κελί με ένα κρεβάτι μια εσωτερική τουαλέτα και το άγρυπνο μάτι μιας κάμερας (που κατάφερα τελικά να την καλύπτω με ένα σεντόνι…). Εδώ μέσα οι μόνες σου φίλες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σου. Εδώ μέσα οι μέρες και οι ώρες καταργούνται, χάνονται, πεθαίνουν σπρώχνοντας αργά αργά η μία την άλλη…

Αυτές τις 30 μέρες απομόνωσης όμως δεν έμεινα μόνη μου. Είχα κάποιους παράξενους και όμορφους επισκέπτες που πέρασαν κρυφά και “λαθραία” στο κελί μου σπάζοντας την απομόνωση. Ήταν ο όμορφος ήχος των πυροβολισμών του πυρήνα Όλγα FAI/IRF ενάντια στο κάθαρμα της πυρηνικής εταιρείας Adinolfi (σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ αδέρφια για το χαμόγελο που μου χαρίσατε) ήταν ο μοναδικός θόρυβος απ’τις εκρήξεις anfo και δυναμίτη στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία (δύναμη στους συντρόφους που συνέλαβαν), στο Περού, ήταν τα ευχάριστα νέα απ’τα αιχμάλωτα αδέρφια μου στην Ινδονησία Eat και Billy (Eat τα λόγια σου στο γράμμα σου μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη), ήταν οι καπνοί απ’τους εμπρησμούς της νέας Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (η θέληση σας και οι πράξεις σας δείχνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε), ήταν τα συνθήματα και οι φωνές απ’τους αλληλέγγυους που έκαναν συγκέντρωση έξω απ’τις φυλακές Διαβατών που βρίσκομαι αιχμάλωτη, ήταν όλες αυτές οι χειρονομίες ουσίας, τα κείμενα, οι αφίσες, τα σαμποτάζ (Βόλος), οι εμπρησμοί που χαράζουν στο μυαλό και στην καρδιά μου με ανεξίτηλο χρώμα μία φράση “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι απλά λόγια”…

Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πρώτης περιόδου

30 μέρες απομόνωση και συνεχίζω, όμως ο λύκος μέσα μου δεν κοιμάται, δεν συγκατανεύει, δεν συγχωρεί…

Αφίσα: https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/poster_olgadk0jms.pdf

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1408435

Την Παρασκευή 15/06 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε αντιεκλογική μικροφωνική στην πλατεία του Ελληνικού. Αναρτήθηκαν πανό, πετάχτηκαν εκατοντάδες αντιεκλογικά (και αντιφασιστικά ) τρικάκια και μοιράστηκε-διαβάστηκε το ακόλουθο κείμενο: https://namous.squat.gr/archives/332

«ὅχι. Δέν ψηφίζομεν∙ ἡ Βουλή δέν εἶναι δι’ ἡμᾶς, ούτε οἱ νόμοι, τά συντάγματα, ούτε οἱ στρατοί, ούτε αἱ ἀστυνομίαι, ούτε ἡ χωροφυλακή, ούτε τά δικαστήρια, ούτε τίποτα εξ ὅσων ἀποτελοῦν τό παρόν τυραννικόν καθεστώς, ἀλλά δι’ εκείνους πού µᾶς κλέπτουν… πού µᾶς τυραννοῦν… πού µᾶς ποτίζουν καθημερινῶς δηλητήριον…»

Η ολομέτωπη και ανελέητη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στα εκμεταλλευόμενα στρώματα της κοινωνίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε αυτή τη συγκυρία, προκύπτει ως αναγκαιότητα για τα αφεντικά η εκτροπή και εκτόνωση της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής καθώς και η ανανέωση και η θεσμική νομιμοποίηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Γι’ αυτούς τους λόγους, και στην ευρύτερη προσπάθειά τους να καταστείλουν τις κοινωνικές αντιστάσεις και να θέσουν αναχώματα στην οποιαδήποτε κινηματική ανάπτυξη (έχοντας μάλιστα εξαντλήσει, σε αυτή την κατεύθυνση, μια σειρά από εφεδρείες, όπως την περιφρούρηση της βουλής από το ΚΚΕ στις 20 Οκτώβρη, και τη διακομματική κυβέρνηση Παπαδήμου) τα αφεντικά παίζουν τώρα το χαρτί των εθνικών εκλογών. Παράλληλα, μέσω των ΜΜΕ, κλιμακώνουν την εκστρατεία εκφοβισμού της κοινωνίας, διαχέοντας την τρομοϋστερία, τον πανικό και την ξενοφοβία προβάλλοντας μια σειρά προσεκτικά επιλεγμένων θεμάτων (όπως την εγκληματικότητα, το μεταναστευτικό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη δίωξη και διαπόμπευση των οροθετικών). Από την άλλη, μέσω του πολιτικού τους προσωπικού θέτουν ως κεντρικά πολιτικά ζητήματα μια σειρά από ψευτοδιλήμματα και τις αντίστοιχες συνέπειές τους, όπως «ευρώ-δραχμή», «Ε.Ε.-έξω από την Ε.Ε.», «μνημόνιο-αντιμνημόνιο». Μοναδικός σκοπός τέτοιων κινήσεων από το μέρος του συστήματος είναι να εκβιαστεί η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις εκλογές και να ανανεωθεί έτσι η χαμένη αξιοπιστία του, ως εγγυητή της «σταθερότητας», της «ασφάλειας», της «ανάπτυξης» και της «ευμάρειας».

Τόσο τώρα, σε ένα τέτοιο φορτισμένο κοινωνικό κλίμα, όσο και διαχρονικά, οι εκλογές στην αστική δημοκρατία πλασάρονται από τους καπιταλιστές ως μονόδρομος για τους εκμεταλλευόμενους και τους κοινωνικά αδύναμους για οποιαδήποτε πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Επιπλέον, καλλιεργείται η ψευδαίσθηση της διαταξικής συμμετοχής στη διαχείριση ενός συστήματος που εξ’ ορισμού έχει ως μοναδικό σκοπό τη διατήρηση της κυριαρχίας της αστικής τάξης, την εξυπηρέτηση των συγκυριακών αλλά και μακροπρόθεσμων συμφερόντων της και τη συντήρηση του κράτους ως μηχανισμού αναπαραγωγής την ταξική διαίρεση της κοινωνίας και επιβολής της κοινωνικής ειρήνης. Από αυτό, προκύπτει ότι η λύση της «αντισυστημικής ψήφου» είναι αντιφατική από μόνη της· οι αυταπάτες για ριζοσπαστική/επαναστατική πολιτική δια της κοινοβουλευτικής οδού είναι οι αυταπάτες για έναν καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο». Αυταπάτες που έχουν διαψευστεί ιστορικά και το μόνο αποτέλεσμα που μπορούν να έχουν είναι κάποιες πρόσκαιρες μικροβελτιώσεις. Βασικά λειτουργούν ως ένα ακόμη ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των εκμεταλλευόμενων.

Δε διαπραγματευόμαστε με ποιους όρους, με ποιους τοποτηρητές και με ποιο νόμισμα θα συνεχίσουν οι καπιταλιστές να μας απομυζούν στο διηνεκές. Για εμάς, απέναντι στην επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου και στα ψευτοδιλήμματα που θέτει η κυριαρχία, μόνη λύση είναι η κοινωνική επανάσταση για την ανατροπή αυτού του συστήματος και την αντικατάστασή του με ένα νέο, βασισμένο στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινοκτημοσύνης. Επιπλέον, ένας ακόμα λόγος που απορρίπτουμε την οποιαδήποτε συμμετοχή στις αστικές εκλογές είναι ότι ως αναρχικοί απαξιώνουμε τη λογική που βάζει σε προτεραιότητα τον πολιτικό αγώνα έναντι του κοινωνικού, τη λογική της διαμόρφωσης καταστάσεων πρώτα στο πολιτικό σκηνικό, με σκοπό αυτό ύστερα να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές και κατακτήσεις. Αντίθετα, θεωρούμε ότι η ανάπτυξη της κοινωνικής και ταξικής πάλης είναι το βασικό επίδικο. Η συνολικοποίησή της, μέσω του προτάγματος της κοινωνικής επανάστασης, είναι αυτή που μπορεί να μετασχηματίσει τις κοινωνικές σχέσεις και να οδηγήσει στη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Προτάσσουμε την αποχή από τις εκλογές της αστικής δημοκρατίας. Απορρίπτοντας την ανεύθυνη οδό της ανάθεσης των ζωών μας στους «ειδικούς επί της πολιτικής και του συνδικαλισμού», οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και προτείνουμε την οργάνωση σε κοινωνική και ταξική βάση, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές. Η δημιουργία, η ανάπτυξη και η μαζικοποίηση τέτοιων δομών συνιστά τη βάση της κοινωνικής επανάστασης, και είναι η μόνη πραγματική λύση απέναντι στα σχέδια των καπιταλιστών.

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf:

https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/antieklogiko_pdf.pdf

Εδώ μπορείτε να βρείτε το κείμενο μεταφρασμένο στα ισπανικά:

http://verba-volant.info/es/abstencion-de-las-elecciones/

Παρακολουθήσαμε στις τελευταίες εκλογές και την επίσημη είσοδο του Κόμματος της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της Χρυσής Αυγής, στο κοινοβούλιο. Η προβλέψιμη, αλλά όχι δικαιολογημένη, στήριξη των εθνικιστικών και ρατσιστικών ιδεολογημάτων που εκφράζει η συγκεκριμένη, οργανωμένη από το κράτος, συμμορία χιτλερικών πρακτόρων, από ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, σε συνάρτηση με τις δεδομένες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες, φέρνουν στη μνήμη εποχές και γεγονότα που έχουν γραφτεί στην ιστορία με το αίμα εκατομμυρίων προλετάριων, μνήμες από την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Η οικονομική ύφεση του 1929, η απογοήτευση και η πολιτική αστάθεια, επακόλουθα της ήττας της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και η ανάπτυξη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος, ενός από τα πιο ισχυρά τότε στην Ευρώπη, απειλούσαν ανησυχητικά τους καπιταλιστές. Η ανώτερη τάξη, για να καταστείλει το κομμουνιστικό κίνημα επιστράτευσε τις ύστατες εφεδρείες της, το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Οι Χιτλερικοι χρησιμοποίησαν την προπαγάνδα τους για να επινοήσουν «εσωτερικούς εχθρούς» και να απομονώσουν κοινωνικά και πολιτικά ένα ένα τα μειονοτικά κομμάτια της γερμανικής κοινωνίας. Εφαρμόζοντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» παρουσίαζαν τις μειονοτικές ομάδες ως τον μοναδικό υπεύθυνο για όλα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της περιόδου, με σκοπό να καλλιεργούν ρατσιστικά αντανακλαστικά και να συσπειρώνουν κόσμο γύρω από εθνικιστικά ιδεολογήματα. Έτσι, αφού πρώτα εξόντωσαν με δολοφονίες και πογκρόμ τους Γερμανούς κομμουνιστές, ύστερα, στηριζόμενοι στην παθητικότητα, την ανευθυνότητα και τη γενική αδράνεια της υπόλοιπης γερμανικής κοινωνίας, προβήκαν στη μαζική εξόντωση των τσιγγάνων, των ομοφυλόφυλων, των ψυχασθενών, των ατόμων με ειδικές ανάγκες και τέλος των εβραίων. Όπως ήταν επόμενο για κάθε είδους εθνικισμό, ακολούθησε ο πόλεμος, και μάλιστα ένας από τους πιο αιματηρούς.

Η Χρυσή Αυγή δε διαφέρει πολύ στις μεθόδους της από αυτές των Ναζί του Μεσοπολέμου. Καλλιεργώντας ρατσιστικά αντανακλαστικά, προσπαθεί να συνδέσει τα πραγματικά προβλήματα που βιώνει το σύνολο της κοινωνίας με την παραμονή των μεταναστών σε αυτό τον τόπο. Προφανώς αποπροσανατολίζει τον κόσμο και αποκρύπτει εσκεμμένα ότι μοναδικός υπαίτιος για την κρίση είναι η πολιτική που έχουν επιλέξει αυτή τη στιγμή τα διεθνή και ντόπια αφεντικά, μια πολιτική που εκ φύσεως στρέφεται ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας, και που στην πράξη οι χρυσαυγίτες την υπερασπίζονται. Παράλληλα, οι εν λόγω πράκτορες έχουν το θράσος να πλασάρονται και ως οι «αντισυστημικοί ζορό» του κοινοβουλίου.

Ένα κομμάτι της κοινωνίας φαίνεται να καταπίνει αμάσητη την προπαγάνδα τους και να ξεχνάει ότι μοναδική πηγή της μιζέριας του λεγόμενου «τρίτου κόσμου» είναι η σε βάρος του ανάπτυξη της «καπιταλιστικής δύσης». Ίσως αγνοεί ότι, πέρα από τους πολέμους και τη γενικότερη εξαθλίωση και απελπισία που αυτοί φέρνουν, οι διεθνείς μαφίες, με τη συνεργασία και συγκάλυψη των διεθνών αφεντικών, έχουν χτίσει ένα δίκτυο που διακινεί μετανάστες και πρόσφυγες από χώρα σε χώρα, έναντι μεγάλων χρηματικών ποσών, αποτελώντας έτσι ένα σύγχρονο είδος δουλεμπορίου. Αναπαράγει την προπαγάνδα που κάνει λόγο για τους μετανάστες σαν να μην είναι μέρος αυτής της κοινωνίας, και μάλιστα από τα πιο καταπιεσμένα στρώματα: πέρα από τα τεράστια ποσά που δίνουν για να έρθουν σε μια «χώρα παραλαβής», για τα οποία θα πρέπει μετά να δουλεύουν μια ζωή για να τα ξεπληρώσουν στους τοκογλύφους τους, αν δεν πεθάνουν από τις κακουχίες στο ταξίδι, δεν πνιγούν στις θάλασσες και δεν σκοτωθούν στα σύνορα, θα δουλεύουν για μισθούς πείνας, μόλις που θα μπορούν να ζουν την οικογένεια που άφησαν, και θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα πογκρόμ της αστυνομίας, τα μαχαιρώματα των φασιστών, τον συνεχή κίνδυνο της απέλασης, και προφανώς τους γνωστούς «ελληναράδες» που νοικιάζουν για 700 ευρώ ένα διαμέρισμα σε πενήντα άτομα, όπως επίσης και τους γνωστούς ιδιοκτήτες γης στην επαρχία που τους προσλαμβάνουν για την περίοδο της συγκομιδής, και ύστερα, όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής, φωνάζουν τους μπάτσους για να τους απελάσουν. Η καθημερινότητα ενός μετανάστη φανερώνει πως μόνο η μισάνθρωπη λογική των αφεντικών καπιταλιστών και των ναζί πρακτόρων τους μπορεί να τους καταλογίσει ευθύνες για τα προβλήματα της κοινωνίας. Ίσως το μόνο πράγμα για το οποίο τελικά «φταίνε οι ξένοι» να είναι το ότι δεν έχουν οργανωθεί οι ίδιοι για να αλλάξουν τη μοίρα τους σ’ αυτό τον κόσμο.

Απέναντι σε όλα αυτά, η Χρυσή Αυγή επικαλείται την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, και παρουσιάζει τους μετανάστες ως υπεύθυνους γι’ αυτή. Εμείς αναγνωρίζουμε ότι η εγκληματικότητα αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς επιχειρήσεις οργανωμένες από τη μαφία όπως διακίνηση ναρκωτικών, σωματεμπορία, εμπόριο όπλων, προστασία μαγαζιών και δρόμων κ.λπ., λειτουργώντας με την εξόφθαλμη κάλυψη από το κράτος, τους δικαστικούς και την αστυνομία, ανοίγουν πολλές νέες αγορές για τους καπιταλιστές και εξασφαλίζουν μεγάλα ποσοστά κέρδους.

Ως αναρχικοί, ανέκαθεν είμαστε ενάντια και έχουμε συγκρουστεί έμπρακτα με τη μαφία στους κοινωνικούς χώρους που κινούμαστε, ενώ δε δείχνουμε καμία ανοχή σε αντικοινωνικά φαινόμενα, όπως μαχαιρώματα και βιασμούς. Επιπλέον, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι όλοι οι μετανάστες που βρίσκονται σε αυτό τον τόπο εργάτες, άνεργοι ή μικροπωλητές, δεν έχουν όλοι κοινή ταξική προέλευση, ούτε κοινά συμφέροντα – όπως άλλωστε συμβαίνει και με τους ντόπιους μαφιόζους. Γνωρίζουμε ακόμη ότι ένα κομμάτι μεταναστών είναι όντως οργανωμένο σε μαφίες. Είναι όμως δεδομένο ότι, στους μετανάστες, αλλά και στους ντόπιους που είναι οργανωμένοι σε μαφίες και διακινούν ναρκωτικά, όπλα κ.λπ., εμείς στεκόμαστε απέναντι, όπως και σε κάθε άλλο καπιταλιστή. Γενικά δεν βλέπουμε ούτε φυλές ούτε πατρίδες πίσω από το οργανωμένο έγκλημα, αλλά το κράτος και τον καπιταλισμό, μαζί με όλα τα δεινά που αυτός αναπαράγει. Όπως και να ‘χει, η μαφία αποτελεί μια μικρή μειοψηφία στην κοινωνία. Είναι λοιπόν και πάλι προφανής και γνωστή στην ιστορία η μέθοδος των φασιστών να αποδίδουν συλλογικές ευθύνες σε μειονοτικές κοινωνικές ομάδες. Άλλωστε, η προπαγάνδα είναι η τέχνη της μισής αλήθειας. Αυτό που αποκρύπτουν οι ασφαλίτες της Χρυσής Αυγής είναι η δική τους συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε την περίπτωση του Χρήστου Ρήγα, πρώην υποψήφιου βουλευτή, υποψήφιου περιφερειάρχη Δ. Ελλάδας τον Οκτώβρη του 2010 και μέλος της ΚΕ της Χρυσής Αυγής, ο οποίος συνελήφθη το 2009 για διπλό φονικό-ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο Χαλάνδρι. Είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για εκβιασμούς ιδιοκτητών νυχτερινών κέντρων, συμμετοχή σε απόπειρα δολοφονίας και κατασκευή και τοποθέτηση βόμβας μεγάλης ισχύος κοντά στο ΞΕΝΙΑ της Πάρνηθας, σε χώρο όπου είχε κατασκηνώσει ομάδα αναρχικών. Ήταν επίσης ιδιοκτήτης καφέ-μπαρ στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα, γνωστό και ως το ορμητήριο για τα πογκρόμ των χρυσαυγιτών στην περιοχή.

Πέρα από το τραγελαφικό του να επικαλούνται την εγκληματικότητα για να ξεκινήσουν να πουλάνε μπραβιλίκι σε γνωστές γειτονιές της Αθήνας, στις 10/5 του 2010 έφτασαν στο σημείο, με αφορμή τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη στην οδό Ηπείρου να επικαλεστούν την αξία της ανθρώπινης ζωής, αυτοί, οι μαχαιροβγάλτες οπαδοί των ναζιστών σφαγέων της Ευρώπης, που έχουν ανάμεσά τους από φονιάδες όπως τον Πόρκυ, τον Περίανδρο και την Θέμις Σκορδέλη, μέχρι και εγκληματίες πολέμου από τη συμμετοχή τους το 1994 στον πόλεμο στο πλευρό των Σέρβων της Βοσνίας (σφαγή της Σρεμπρένιτσας), για να εξαπολύσουν πολυήμερο πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας ενάντια σε όποιον είχε μελαμψό δέρμα, με την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας. Αποτέλεσμα ήταν να τραυματίσουν σοβαρά δεκάδες, τόσο ντόπιους όσο και μετανάστες, και να δολοφονήσουν έναν 22χρονο νεαρό από το Μπαγκλαντές (που τα ΜΜΕ ούτε το όνομά του δεν έδωσαν στη δημοσιότητα). Γεγονότα που, αν και αρχικά «κεφαλοποίησαν» και χρησιμοποίησαν ως πτωματοφάγοι για να καρπωθούν «πολιτική υπεραξία», ενόψει της προεκλογικής τους εκστρατείας προσπάθησαν να συγκαλύψουν, αλλά που θυμούνται με τρόμο πολύ καλά οι κάτοικοι του «ιστορικού κέντρου».

Η διασπορά του ρατσισμού είναι μια τακτική που ακολουθούν το κράτος και το κεφάλαιο για να αποπροσανατολίσουν τους εκμεταλλευόμενους και να καταστείλουν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Βασίζονται στην κυρίαρχη συνθήκη του κοινωνικού κανιβαλισμού, συνθήκη που πηγάζει από τον ανταγωνισμό σε επίπεδο αγοράς και τη λογική της ιδιώτευσης και αναπαράγεται από τη βαθιά αντικοινωνική ουσία του, και έτσι διαχωρίζουν και απομονώνουν τους καταπιεσμένους. Στρέφουν ένα κομμάτι από αυτούς ενάντια σε ένα άλλο, πιο αδύναμο και πιο απομονωμένο από τα υπόλοιπα, πολλές φορές επινοώντας και διάφορους «εσωτερικούς εχθρούς». Οι φασίστες ιστορικά αναλάμβαναν να κάνουν αυτή τη βρόμικη δουλειά. Σήμερα, ξεκινώντας από τους μετανάστες, ύστερα στρεφόμενοι ενάντια στους αναρχικούς και άλλους αγωνιζόμενους, τέλος σε όλους όσοι «διαφωνούν», το μόνο που θέλουν να πετύχουν είναι τη συστηματική εξόντωση των αντιφρονούντων και τη συσπείρωση ενός μέρους της κοινωνίας γύρω από εθνικιστικά ιδεολογήματα, για την ασφάλεια του καθεστώτος. Ιστορικά, ο μόνος δρόμος που μπορεί να πάρει η ανάπτυξη των εθνικιστικών κινημάτων, είναι ο πόλεμος.

Οι αριστερές οργανώσεις, που θέλουν να έχουν τη διαχείριση του μεταναστευτικού, στην πλειοψηφία τους προσφέρουν την απάτη ότι η διαπάλη μέσα από το κοινοβούλιο είναι ο μόνος δρόμος για την καταπολέμηση του εθνικισμού και του ρατσισμού. Προφανώς είναι ψηφοθήρες. Επιθυμώντας από καιρό τη θεσμική νομιμοποίηση των αγώνων τους με είσοδό τους στο κοινοβούλιο, ή την αύξηση των εδρών τους μέσα σε αυτό, έχουν παρατήσει εντελώς στην πράξη την ενεργή συμμετοχή στους αγώνες, ειδικά στο επίπεδο του δρόμου. Φαίνεται να παραγνωρίζουν ότι ο φασισμός πρέπει πάντα να τσακίζεται στο επίπεδο του δρόμου και όχι στο κοινοβούλιο.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, αν αφήσουμε τους μετανάστες εκτεθειμένους στην κρατική και ναζιστική βία, μετά θα ακολουθήσουμε όλοι εμείς. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα, να στρέψουμε την οργή και τη βία μας ενάντια σε όλους όσοι καταστρέφουν καθημερινά την κοινωνία και τις ζωές μας: βιομήχανους, εφοπλιστές, μεγολομετόχους, τραπεζίτες, μπάτσους και δικαστικούς. Να απομονώσουμε κοινωνικά αυτούς που κάνουν τη δουλειά του κράτους και της αστυνομίας και αναπαράγουν το ρατσισμό και την ξενοφοβία στις γειτονιές, στα σχολεία, στις σχολές και στις δουλειές μας. Να μην αφήσουμε τους ναζιστές να «προστατεύουν» και να κάνουνε κουμάντο στις γειτονιές μας κάτω από τον κομματικό μανδύα τους, γιατί αύριο θα μας πουλάνε μπραβιλίκι. Να μην αφήσουμε τις πλατείες μας να γίνουν σφαγεία. Να κάνουμε ξεκάθαρο στους απόγονους των ταγματασφαλιτών, ότι σε αυτό τον τόπο, αυτοί που δεν χωράνε είναι αυτοί που άλλοτε, κάτω από τη σβάστικα, αιματοκύλησαν τα χωριά και τις γειτονιές μας.

«Θα’ρθει μια εποχή που η σιωπή μας θα είναι πιό ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα!»
Αύγουστος Σπάις, ένας από τους αναρχικούς
που απαγχονίστηκαν στο Σικάγο το 1887

Τα γεγονότα της εργατικής Πρωτομαγιάς, οι συγκρούσεις στο Σικάγο του 1886, το μακελειό στην πλατεία Χέιμαρκετ και η δολοφονία δεκάδων εργατών και αναρχικών από τους βιομήχανους και τους λακέδες τους, ξεκίνησαν από το αίτημα για 8ωρη εργασία.

Την εποχή εκείνη, μία εποχή ταχύτατης βιομηχανικής ανάπτυξης, οι αμερικάνοι εργάτες δούλευαν εξαντλητικά ωράρια (από 72 εώς και 90 ώρες τη βδομάδα) για εξαθλιωτικούς μισθούς, ζούσαν σε πολύ φτωχά μικρά δωμάτια, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και άθλια ποιότητα νερού και τροφής, και με την ανεργία να παραμονεύει και να αυξάνεται συνεχώς. Το 1884 οι πιο  μαχητικοί συνδικαλιστές του Σικάγο, αφού εγκατέλειψαν μαζικά τα καθιερωμένα συνδικάτα, ίδρυσαν το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο, άμεσα συσχετιζόμενο με την αμερικάνικη αναρχική οργάνωση Διεθνής Ένωση Εργαζομένων ή αλλιώς τη Μαύρη Διεθνή (που είχε ιδρυθεί από το προηγούμενο έτος). Μέχρι το 1886, όπου το αίτημα για 8ωρη εργασία είχε διαδοθεί πλατιά στο αμερικάνικο εργατικό κίνημα και προετοιμάζονταν μαζική απεργία, στο Σικάγο η Μαύρη Διεθνής και το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο είναι οι πιο δραστήριες οργανώσεις και συμβαλλουν αποφασιστικά στην πρετοιμασία της. Υιοθέτησαν το αίτημα για 8ωρη εργασία, θεωρώντας το ως ένα μερικό αίτημα στο πλαίσιο της συνολικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, επιμένοντας στο ότι έπρεπε  να κατακτηθεί ‘από τα κάτω’, από τους ίδιους τους εργάτες, χωρίς τη διαμεσολάβηση των κομμάτων και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

«Το μισθωτικό σύστημα είναι η μόνη πηγή μιζέριας του κόσμου. Το στηρίζουν οι εύπορες τάξεις, και για να καταστραφεί πρέπει οι εύπορες τάξεις είτε να μάθουν να δουλεύουν είτε να πεθάνουν. Μία λίβρα δυναμίτη είναι καλύτερη από ένα τσουβάλι ψηφοδέλτια! Διεκδικήστε οχτώ ώρες εργασίας με τα όπλα στο χέρι, για να αντιμετωπίσετε τα σκυλιά των καπιταλιστών, την αστυνομία και τον στρατό με τον κατάλληλο τρόπο.»
Τζέραρντ Λίζιους, ένας από τους αναρχικούς του Σικάγο

Η απεργία για το 8ωρο ξεκίνησε στο Σικάγο το Σάββατο της 1ης Μαϊου του 1886 με τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων εργατών, παραλύοντας τον παραγωγικό ιστό της πόλης. Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν και οι απεργοί σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αστυνομία και οι εργοστασιάρχες, αντιμέτωποι με μία τόσο πλατιά σε έκταση απεργία, και τρομαγμένοι από την μαζικότητά της, επιστρατευσαν από ιδιωτικούς αστυνομικούς και απεργοσπάστες, μέχρι και ένοπλους μπράβους βιομηχάνων και ομοσπονδιακά στρατεύματα για την καταστολή των απεργών. Οι πρώτες συγκρούσεις ξεκίνησαν την Δευτέρα, στις 3 Μαϊου, όταν απεργοί ξυλεργάτες δέχθηκαν την άγρια επίθεση της αστυνομίας, κοντά σε εργοστάσιο ξυλείας, την ώρα που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους απεργοσπάστες. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν πυροβολώντας αδιάκριτα τους απεργούς, δολοφονώντας 6 εργάτες και τραυματίζοντας πολλούς άλλους.

«Εκδικηθείτε! Εργάτες, στα όπλα! Τα αφεντικά εξαπέλυσαν τα λαγωνικά τους – την αστυνομία – και δολοφόνησαν έξι από τ’ αδέρφια σας, σήμερα στη φάμπρικα του Μακ Κόρμικ. Σκότωσαν τ’άμοιρα αδέρφια σας, γιατί όπως κι εσείς είχαν το κουράγιο να μην υπακούσουν στην ανώτατη θέληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν, γιατί τόλμησαν ν’ απαιτήσουν την μείωση των ωρών σκλαβιάς.»
Προκήρυξη που κυκλοφόρησε από το τυπογραφείο
της αναρχικής εφημερίδας ‘Arbeiter Zeitung’

Οι αναρχικοί, αγανακτισμένοι και εξοργισμένοι από την επίθεση της αστυνομίας, κάλεσαν σε συγκέντρωση το απόγευμα της 4ης Μαϊου στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο. Ήδη από το πρωϊ εκείνης της μέρας είχαν ξεκινήσει συγκρούσεις ανάμεσα σε χιλιάδες απεργούς και την αστυνομία. Οι ταραχές έπαψαν το απόγευμα, την ώρα της προγραμματισμένης συγκέντρωσης, η οποία είχε αποφασιστεί από τους αναρχικούς να έχει ειρηνικό χαρακτήρα. Μετά από αρκετές ώρες, όταν αποχωρούσε ο κόσμος, η πλατεία περικυκλώθηκε από αστυνομικούς και σώματα στρατού, που κινούνταν απειλητικά προς το πλήθος. Την ώρα που δίνονταν η διαταγή στην αστυνομία να επιτεθεί, εξερράγη μέσα στις γραμμές των αστυνομικών μία βόμβα (που τοποθέτησε άγνωστος, μέχρι και σήμερα, βομβιστής) τραυματίζοντας 66 μπάτσους, και προκαλώντας το θάνατο σε 7 από αυτούς. Ακολούθησε μακελειό, καθώς οι μπάτσοι μανιασμένοι άρχισαν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα το συγκεντρωμένο πλήθος, δολοφονώντας δεκάδες εργάτες και τραυματίζοντας εκατοντάδες.

«Δικάζεται ο Νόμος. Δικάζεται η Αναρχία. [..] Κύριοι ένορκοι καταδικάστε τους, κάντε τους παράδειγμα προς αποφυγήν. Κρεμάστε τους και σώστε τους θεσμούς μας, την κοινωνία μας»
Τζ. Γκρίντλ, πολιτειακός εισαγγελέας

Τις επόμενες μέρες, οι καθεστωτικές εφημερίδες χωρίς να χάσουν χρόνο έσπευσαν να στοχοποιήσουν το αναρχικό και το εργατικό κίνημα. Καλλιεργήθηκε ένα κλίμα συκοφαντίας, τρομοϋστερίας και πανικού από τους συντηρητικούς, οι οποίοι υποδείκνυαν γνωστούς αναρχικούς ως τους υποτιθέμενους πιθανούς βομβιστές, ενώ αριστερές οργανώσεις έκαναν λόγο για προβοκάτορες…

Ανάμεσα στις πολλαπλές εφόδους σε σπίτια και και τις συλλήψεις που ακολούθησαν, οι αναρχικοί Άλμπερτ Πάρσονς, Αύγουστος Σπάις, Μάικλ Σουώμπ, Σάμουελ Φήλντεν, Τζώρτζ Ένγκελ, Άντολφ Φίσερ, Όσκαρ Νήμπ και Λούις Λινγκ, από τους πιο μαχητικούς αναρχικούς του Σικάγο, κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί του βομβισμού και δικάστηκαν για τις ιδέες τους. Οι Πάρσονς, Σπάις, Ένγκελ και Φίσερ απαγχονίστηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1887, την Μαύρη Παρασκευή. Οι Φήλντεν και Σουώμπ καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ ο Λινγκ, μόλις 21 ετών, και αρνούμενος κάθε συνδιαλλαγή και διαπραγμάτευση με το κράτος και τους δικαστές, αυτοκτόνησε στο κελί του, καπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη. Τη νεκρική πομπή των αναρχικών αγωνιστών ακολούθησαν 200.000 άνθρωποι ως το νεκροταφείο Βόλτχαϊμ, που θάφτηκαν. Τα επόμενα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα) διοργανώνονταν κάθε 1η Μάη συγκεντρώσεις στην μνήμη των Μαρτύρων του Σικάγο, όπως ονομάστηκαν οι απαγχονισμένοι αναρχικοί αγωνιστές. Το 8ωρο είχε πλέον κατακτηθεί.

Η Κληρονομιά των Αγώνων των Εργατών και των Αναρχικών του Σικάγο

Τα προτάγματα των εργατών και των αναρχικών του Σικάγο παραμένουν επίκαιρα όσο συνεχίζει να υπάρχει μισθωτικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι στην σημερινή κοινωνία έχουν πολλά να διδαχθούν τόσο από το περιεχόμενο όσο και από την μορφή που πήραν οι αγώνες του ιστορικού αμερικάνικου εργατικού κινήματος. Ήδη από το 1883 οι αμερικάνοι αναρχικοί αναγνώριζαν το συνδικάτο, τόσο ως το πρωταρχικό όργανο πάλης στην διεξαγωγή του ταξικού πολέμου, όσο και ως τον βασικό πυρήνα οργάνωσης μιας αυριανής κοινωνίας («Ιδέα του Σικάγο»). Ποτέ, όμως, δεν έβλεπαν τους σύχρονούς τους αιτηματικούς αγώνες ευκαιριακά και πάντοτε τους συνέδεαν με το ολιστικό πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης · το Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο διακήρυττε από το 1885 ότι «Μονολότι περιμένουμε ελάχιστα από την καθιέρωση του 8ωρου, υποσχόμαστε με πίστη να βοηθήσουμε τα αδέρφια μας που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε αυτήν την ταξική πάλη, με όλα τα μέσα και τη δύναμη που διαθέτουμε, εφόσον κι αυτοί θα συνεχίσουν να διατηρούν ένα ανοικτό και αποφασισμένο μέτωπο ενάντια στους κοινους μας καπιταλιστές, τους αριστοκράτες αλήτες και εκμεταλλευτές».

Οι εργάτες του Σικάγο είχαν επιλέξει να αποχωρήσουν από τα σωματεία της συνδικαλιστικής και κομματικής γραφειοκρατίας και να αυτοοργανωθούν, χωρίς διαμεσολαβητές, γιατί ήξεραν ότι η απελευθέρωση των ίδιων και της κοινωνίας έχει νόημα μόνο εφόσον πρόκειται για έργο δικό τους και ξεκινά από την ίδια την κοινωνία. Για τον ίδιο λόγο, απαξίωναν και τις εκλογές, θεωρώντας ότι αναπαράγουν λογικές ανευθυνότητας και ανάθεσης.

Προχωρούσαν σε Άγριες Απεργίες, και δεν επέτρεψαν ποτέ στο κράτος να έχει στα χέρια του το μονοπώλειο της βίας απέναντι στην κοινωνία · θεωρώντας ότι ένα σύστημα που αναπαράγεται με τη βία, μόνο με τη βία μπορεί να καταστραφεί, δεν δίστασαν να περιφρουρήσουν το κίνημά τους και αμυνθούν έμπρακτα απέναντι στις ανελέητες επιθέσεις της τάξης που τους εκμεταλλεύονταν και στα τσιράκια της, τις δυνάμεις καταστολής.

Σήμερα, σε μία συγκυρία όπου το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται μέσω του οχήματος της κρίσης και επιτίθεται συνολικά στα εργασιακά αλλά και σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται. Απέναντι στα ‘ευέλικτα’ πεντάωρα, την ημιαπασχόληση, τις περικοπές μισθών και τις μειώσεις συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την πρωτοφανή μαζική ανεργία, μόνη λύση για τους εκμεταλλευόμενους – από το 1886 – παραμένει η ανάπτυξη της κοινωνικής και ταξικής πάλης μέσα από μη διαμεσολαβημένες, αυτοοργανωμένες δομές αγώνα, με σκοπό την κοινωνική επανάσταση για την καταστροφή του κράτους και την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και των αγορών, την κοινωνικοποίηση και αυτοδιαχείριση του κοινωνικού πλούτου. Για μια κοινωνία ισότητας, κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ