Οι καιροί των υποσχέσεων, των ψεμάτων και των ψευδαισθήσεων έχουν πλέον παρέλθει. Με την κρίση χάνονται κεκτημένα δεκαετιών και καλούμαστε να επιστρέψουμε στο μηδέν. Άλλωστε είναι πλέον ξεκάθαρο πως τα κεκτημένα παρέχονται και διαγράφονται από το κράτος και τα αφεντικά ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα. Η αβυσσαλέα επίθεση του κράτους απέναντι στην κοινωνία με τα δυσβάσταχτα μέτρα, τα χαράτσια (ΔΕΗ), το κόψιμο συντάξεων, τις εφεδρείες, την υποβάθμιση στον τομέα της παιδείας, της υγείας, κ.α. δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας. Η εγχώρια και η εξωτερική οικονομική ελίτ, σε συνεργασία με το πολιτικό προσωπικό της, ανακοινώνει τα μέτρα ως «αναγκαία δεινά» για τη σωτηρία της χώρας από την κρίση, στέλνοντας έτσι το λαό στην απόλυτη εξαθλίωση.
Οι εξουσιαστές, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα δικά τους κεκτημένα, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για τη διατήρηση της «κοινωνικής ειρήνης». Έτσι από τη μια ένα πρωτοφανές κύμα καταστολής εξαπλώνεται παντού, με συλλήψεις αγωνιζόμενων ανθρώπων, ξυλοδαρμούς, συνεχείς παρακολουθήσεις και παρουσία σωμάτων «ασφαλείας» στους δρόμους. Απ’ την άλλη τα ΜΜΕ λειτουργούν ως αρωγός παρουσιάζοντάς τους αγωνιστές ως προβοκάτορες και τις κοινωνικές συγκρούσεις ως τυφλή βία. Στόχος τους η τρομοκράτηση κάθε ανθρώπου που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
Ταυτόχρονα η καραμέλα της «εθνικής ενότητας» από το κράτος αποτελεί ακόμη ένα μέσο για να αλυσοδέσει και να αποπροσανατολίσει τις συνειδήσεις του κοινωνικού συνόλου, χρησιμοποιώντας φανταστικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, οι όποιοι μόνο στόχο έχουν να βλάψουν τα «συμφέροντα του έθνους», ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ότι ο εχθρός της κοινωνίας είναι το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο.
Παράλληλα, οι έχοντες και το κράτος, μέσω της εκλογικής διαδικασίας, αφήνουν τους ανθρώπους να έχουν την αυταπάτη ότι συμμετέχουν ενεργά στα πολιτικά δρώμενα. Την ίδια στιγμή κόμματα, τα οποία υποτίθεται φέρουν ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό λόγο, το μόνο που σκοπεύουν είναι την κατάλληλη στιγμή να διεκδικήσουν την εξουσία και να σταματήσουν την κοινωνική επανάσταση εκεί που τους βολεύει. Οι άνθρωποι θα πρέπει να δραστηριοποιούνται βάσει της συλλογικής και ατομικής συνείδησης και όχι από πολιτικές οργανώσεις, καθοδηγητές και κόμματα, τα οποία έχουν ως στόχο να καπηλευτούν τη γενικευμένη κοινωνική αποσταθεροποίηση.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα πρέπει όλοι μαζί να αντισταθούμε ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση και με όπλο μας την αλληλεγγύη να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις στα σχέδια της εξουσίας. Για μας, ως αναρχικοί, μια κοινωνική επανάσταση έχει ως στόχο να αποδομήσει τον παλιό κόσμο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης και με οργανωμένο τρόπο να δημιουργήσει από την αρχή μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Όλοι μαζί στους δρόμους, να διεκδικήσουμε τα πάντα για όλους, για μια κοινωνία χωρίς δούλους και αφέντες.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ/ΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ