Για την Εξέγερση του Δεκέμβρη

με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ “Οργισμένος Δεκέμβρης”

από την Κινηματογραφική Λέσχη Ελληνικού-Αργυρούπολης

     Ο Δεκέμβρης ήταν μία σειρά γεγονότων ταξικής εκδίκησης και προλεταριακής βίας, ένα ακόμα επεισόδιο που συμπληρώνει τις εξεγέρσεις που τις τελευταίες δεκαετίες σαρώνουν τον καπιταλιστικό κόσμο και σηματοδοτούν την αναγεννημένη αντίσταση των σκλάβων ενάντια στον ολοκληρωτισμό των εμπορευμάτων.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν υπήρξε απλά ένα νεολαιίστικο κίνημα ούτε ένα λαικό ξέσπασμα, όπως το παρουσιάζουν διάφοροι επιτήδειοι. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν πρόβαλε αιτήματα. Δεν ζητούσε τίποτα. Αντίθετα, τα ήθελε όλα. Ήταν η ρωγμή όπου το σύνολο των ανθρώπων που δεν έχουν καμία εξουσία στη διαχείριση της ζωής τους συγκροτούνται ως τάξη και εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στην θεαματική-εμπορευματική κοινωνία.

Άνεργοι, επισφαλείς, ριζοσπαστικές μειοψηφίες, εργάτες, μαθητές, φοιτητές που προορίζονται να στελεχώσουν τη μία ή την άλλη βαθμίδα της μισθωτής εργασίας, πρόσφυγες και αλλοδαποί δεύτερης γενιάς που βιώνουν καθημερινά την καταπίεση συγκρότησαν την κοινότητα των εξεγερμένων του Δεκέμβρη και στράφηκαν ενάντια στην υπάρχουσα εξουσιαστική και ταξικά διαβαθμισμένη κοινωνία.

Όπως προαναφέρθηκε, ο Δεκέμβρης δεν έθεσε συγκεκριμένα αιτήματα ή διεκδικήσεις. Κάθε προσπάθεια εκ των υστέρων να πειστούμε για το αντίθετο είναι ξεκάθαρη διαστρέβλωση της ιστορίας. Τα υποκείμενα που βρέθηκαν στους δρόμους της εξέγερσης ένιωσαν ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μόνιμη κρίση και ότι δεν διαθέτει περιθώρια μεταρρύθμισης. Και επειδή ο Δεκέμβρης δεν είχε αιτήματα, δεν είχε και αρχηγούς ή αντιπροσώπους που θα αναλάμβαναν να διαπραγματευθούν αυτά τα αιτήματα. Τα Δεκεμβριανά επικύρωσαν την υπάρχουσα πολιτική κρίση ως κρίση πολιτικής, δηλαδή ως κρίση της διαμεσολάβησης. Οι εξεγερμένοι δεν επιδέχτηκαν αντιπροσώπους διότι είχαν ήδη απορρίψει έμπρακτα την ύπαρξη οποιασδήποτε διαχωρισμένης κοινωνίας.

Είναι απεγνωσμένη η προσπάθεια να υποκατασταθεί η εξεγερσιακή πραγματικότητα που ζήσαμε ενάντια στο θέαμα με το θέαμα μιας δήθεν ειρηνικής εξέγερσης της νεολαίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών συμμετείχε ενεργά ή υποστήριζε την καταστροφή όλων εκείνων που καταστρέφουν ή δεσμεύουν καθημερινά τη ζωή μας.

Για εμάς που υπήρξαμε ενεργό κομμάτι του Δεκέμβρη οι ακαδημαικοί που περιφέρονται επικαλούμενοι την επαγγελματική τους ιδιότητα δεν είναι αρμόδιοι να μιλήσουν για τα γεγονότα που έλαβαν τότε χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Το ίδιο ισχύει και για όσους φτιάχνουν ντοκιμαντέρ που περιφέρουν σε φεστιβάλ και τα καταγράφουν ως άλλη μια στιγμή της κινηματογραφικής τους καριέρας.

Τέλος, ο Δεκέμβρης δεν πρέπει να γίνεται κατανοητός ως μέρος μιας δήθεν αιώνιας, ανιστορικής εξέγερσης των νέων που εκδηλώνεται σε κάθε γενιά με τη μορφή φυσικού φαινομένου και υποχωρεί όταν οι νέοι εντάσσονται στην παραγωγική διαδικασία όπως βεβαιώνει η κυρίαρχη σκέψη. Οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί διαχειριστές αυτού του κόσμου δεν μπορούν ούτε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα κύματα των εξεγέρσεων που θα επανέρχονται ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση.

 

Αναρχική Συλλογικότητα από

Άνω Γλυφάδα, Ελληνικό

και Αργυρούπολη

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *