Όποιος Κοιμάται Πατριώτης, Ξυπνάει Εθνικιστής

 Είμαι Έλληνας

      Στα χρόνια που ακολούθησαν την Επανάσταση του 1821 καλλιεργήθηκε επίμονα η ιδέα από τους ιστορικούς και πνευματικούς ηγέτες της αστικής τάξης, πως η σημερινή νεοελληνική εθνότητα αποτελεί τη συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας και ακόμα πως και το Βυζαντινό κράτος ήταν απόλυτα ελληνικό. Ψέμματα. Η ιδέα αυτή προωθήθηκε για τη συγκρότηση ενός ισχυρού κράτους και την τόνωση του πατριωτικού αισθήματος. Πρώτον, στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ούτε ελληνικό κράτος ούτε ελληνικό έθνος. Αντίθετα, υπήρχαν μικρά κράτη (πόλεις-κράτη), ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, που πολλές φορές αλληλοσυγκρούονταν εξαιτίας συμφερόντων. Δεύτερον, η «ελληνική εθνότητα» δεν έμεινε καθαρόαιμη στο διάβα των αιώνων. Ήρθε σ’ επαφή με πολλούς άλλους λαούς στη Μεσόγειο και την Ανατολή και πολλοί δούλοι, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο απελευθερώθηκαν και απέκτησαν πολιτικά δικαιώματα, προέρχονταν κυρίως από ανατολικές περιοχές.

Η έξαρση του πατριωτισμού διευκολύνει, σε περιόδους κοινωνικού αναβρασμού, όπως σήμερα, τον αποπροσανατολισμό των καταπιεσμένων από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων. Η άρχουσα τάξη (εφοπλιστές, κομματάρχες, εκκλησία, ΜΜΕ) και τα τσιράκια τους (μπάτσοι, μαφιόζοι, φασίστες), χρησιμοποιώντας εθνικιστικούς διθυράμβους και καλώντας όλους εμάς σε εθνική ενότητα, προσπαθούν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και να τη γλιτώσουν οι ίδιοι με ελαφρά πηδηματάκια. Το εθνικό ιδεώδες συντελεί στην ομαλή λειτουργία του κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος, γι’ αυτό το λόγο καλλιεργείται και στις σχολικές αίθουσες.

      Κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι περνάνε τα σύνορα και έρχονται στη χώρα μας για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μην κοροϊδευόμαστε. Κανένας δεν θα άφηνε το έδαφος που γεννήθηκε, το σπίτι, την οικογένεια του, αν δεν υπήρχε σοβαρός λόγος. Και οι αιτίες της μετανάστευσης συνοψίζονται στους πολέμους που διεξάγονται από ξένες υπερδυνάμεις στις χώρες τους για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών και άλλων σημαντικών πόρων, στην εκμετάλλευση που υφίστανται στην καθημερινότητα τους, και στην κοινωνικοπολιτική αστάθεια που χαρακτηρίζει πολλές από αυτές τις χώρες. Στους πολέμους αυτούς συνδράμει και το ελληνικό κράτος με τη συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ και με την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων που πνίγουν στο αίμα ακόμα και άμαχο πληθυσμό. Επιπλέον, οι άνθρωποι που έρχονται στην Ελλάδα και τους βαφτίζουμε «λαθρομετανάστες» δεν έχουν πάντα ως προορισμό τη χώρα μας. Πολλοί από αυτούς θέλουν να μετακινηθούν σε άλλες χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης. Η επιθυμία τους αυτή εμποδίζεται −εκτός από τις σφαίρες των συνοριοφυλάκων, τους πνιγμούς στο Αιγαίο, τη FRONTEX, τα ρατσιστικά πογκρόμ των μπάτσων, τα μαχαίρια των φασιστών, κτλ− από την περιβόητη συνθήκη Σένγκεν που υποχρεώνει με ιδιαίτερη αυστηρότητα τους ανθρώπους αυτούς να εγκλωβίζονται εδώ. Και για να μιλήσουμε και για τα “δικά μας”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία (1922) και τον ρατσισμό που δέχτηκαν από τους ντόπιους, όταν έφτασαν εδώ (π.χ. Πόντιοι του Ελληνικού), καθώς επίσης και τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία (αυξημένη μετανάστευση Ελλήνων στη Γερμανία παρατηρήθηκε ειδικά στα χρόνια της Χούντας) και σε άλλες χώρες.

      Αναφερόμενοι όμως στους μετανάστες δε σημαίνει ότι τους αντιμετωπίζουμε όλους με τον ίδιο τρόπο. Για εμάς διαφέρει ο μετανάστης που προσπαθεί να βγάλει ένα μεροκάματο για να ζήσει αυτός και η οικογένεια του από εκείνον που εκτελεί χρέη πρεζέμπορα ή νταβατζή. Ο πρώτος αποτελεί καταπιεσμένο, ενώ ο δεύτερος λειτουργεί ως αδίστακτος εκμεταλλευτής. Είναι άλλο ο μετανάστης που κλέβει για να επιβιώσει και άλλο ο μετανάστης που ήρθε εδώ, κέρδισε του κόσμου τα λεφτά και πέρασε στην κλίκα των αφεντικών και των κεφαλαιοκρατών. Εκτιμούμε τον μετανάστη που θυμάται πώς ήταν όταν πάτησε το πόδι του στη χώρα που μπήκε και ο οποίος συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, σε αντίθεση με αυτόν που βολεύτηκε με τα χρόνια και μετατράπηκε σε φιλήσυχο νοικοκυραίο της μικρομεσαίας τάξης, που πλέον καταριέται τους σημερινούς μετανάστες.

       Τέλος, θεωρούμε ότι το πιο αξιοπρεπές που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να αγωνιστεί στο χωρο που έτυχε να γεννηθεί ή επέλεξε να ζει τις όποιες δυσκολίες και κοινωνικές αδικίες τον περιβάλλουν, παρά να επιλέξει το δρόμο της φυγής. Έτσι και αλλιώς η εξουσία των κρατών δεν γνωρίζει σύνορα. Αυτό σαν απλή παρατήρηση, καθώς δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που οδηγούν κάθε άνθρωπο να μεταναστεύσει και φυσικά δεν θα γίνουμε εμείς κριτές της επιλογής αυτής του καθένα.

Ξεκαθαρίζοντας τη θέση μας

      Στεκόμαστε αντίθετοι σε ρατσιστικά και φασιστικά ιδεώδη. Και αυτό το υπερασπιζόμαστε και το στηρίζουμε όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, πραγματοποιώντας αντιφασιστικές δράσεις, αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους αδερφούς μας από κάθε γωνιά του πλανήτη, προωθώντας την αυτοοργάνωση του αγώνα τους, κυνηγώντας και εκμηδενίζοντας φασιστικές πρακτικές και νοοτροπίες. Στη γειτονιά, στους χώρους εργασίας, στο σχολείο, στο δρόμο…

 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ
ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΠΟ ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ,

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *